RSS

Φεγγάρι χάθηκε

05 Ιολ.

pluto_charon_800.jpg

Μάθατε τα νέα; Ένα φεγγάρι έπεσε. Ο Πλούτωνας δεν υπάρχει πλέον σαν πλανήτης. Έτσι αποφασίστηκε. Τον ονόμασαν «νάνο» και τον εξόρισαν. Τον υποβίβασαν. Καθαίρεσαν ένα δίδυμο φεγγάρι, γιατί η επιστήμη προόδευσε. Δεν ήταν είπαν «αξιόπιστος». Καινούργια δεδομένα. Νέες προσεγγίσεις. Άλλες αναφορές.

Δεν υπήρξα ποτέ φαν του Πλούτωνα. Δεν με απασχολεί καν η παρουσία του στο διάστημα. Με αφήνει παντελώς αδιάφορο το όποιο μέλλον του. Αν έπεσε και που. Την είδηση μεταδίδω. Τα δίδυμα φεγγάρια τα δικά μου,  είναι καλά στερεωμένα. Έτσι τουλάχιστον μου ψιθύριζε η αύρα μέχρι χθες.΄Ετσι θέλω να πιστεύω και σήμερα.

(Κείμενο από το www.physics4u.gr και ΝiewScientist 24-6-06)

«Το ηλιακό σύστημά μας έχει τώρα οκτώ αξιόπιστους πλανήτες (Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας) και ‘νάνους πλανήτες’ (ο Πλούτωνας μαζί με τον Χάροντα, η Δήμητρα, το 2003 UB313 ή γνωστό ως Xena)

Την έκπληξη έκανε στην αρχή το Συμβούλιο της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU), η οποία άλλαξε τα δεδομένα που ως τότε είχαν γίνει γνωστά και στην τελική της πρόταση προς τα μέλη της Ένωσης πρότεινε νέα κριτήρια για το τι είναι πλανήτης. Και φυσικά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν ο Πλούτωνας να μην ονομάζεται πια πλανήτης, αλλά σαν μόνο ένας «νάνος πλανήτης» στο ηλιακό μας σύστημα.

Ο Πλούτωνας βρίσκεται από 30 έως 50 φορές την απόσταση Ήλιου-Γης μακριά από τον Ήλιο. Η περίοδος περιφοράς του είναι 248 χρόνια. Έχει δύο ακόμα φεγγάρια εκτός από τον Χάροντα. Η βαρύτητα του Πλούτωνα είναι 6% περίπου αυτής της Γης, ενώ η θερμοκρασία της επιφάνειας του είναι  -233ο C.

Η μοίρα του Πλούτωνα καθορίστηκε σε μια ψηφοφορία μεταξύ των 2.500 μελών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στην Πράγα, τα οποία ενέκριναν ένα αρχικό ψήφισμα που απαιτεί από έναν «πλανήτη» να στρέφεται γύρω από τον ήλιο, να εξουσιάζει τη γειτονιά του – να μην μπερδεύεται η τροχιά του με άλλες τροχιές – όπως επίσης και να είναι σφαιρικοί λόγω της βαρύτητας τους. Οι «νάνοι πλανήτες», αφ’ ετέρου, έχουν αρκετά μεγάλη βαρύτητα για να είναι σφαιρικοί, αλλά όχι αρκετά μεγάλη για να γίνουν κυρίαρχοι στις τροχιές τους.

Η απόφαση να υποβιβαστεί ο Πλούτωνας επηρεάστηκε και από το γεγονός ότι η τροχιά του Πλούτωνα διασταυρώνεται με αυτήν του Ποσειδώνα. Άρα τα βιβλία της Αστρονομίας θα ξαναγραφούν γιατί έχουμε τώρα 8 κλασσικούς πλανήτες και 3 νάνους πλανήτες.

Αλλά για τους φαν του Πλούτωνα αυτός ίσως να γίνει η αναφορά ή το πρωτότυπο της νέας κλάσης των αντικειμένων. Μετά από κάποια σύγχυση, τα μέλη της IAU ενέκριναν  ένα ψήφισμα στο οποίο τονιζόταν ότι όλοι οι νάνοι πλανήτες πέρα από τον Ποσειδώνα θα ονομαστούν μετά από τον Πλούτωνα ή πλουτωνικοί. Αλλά δεν είναι και σίγουρο ποιά τελικά πρόταση θα ισχύσει.

Μερικά δυσνόητα ζητήματα με τον πρώτο καθορισμό για το τι είναι πλανήτης έχουν αποφευχθεί. Ένα άλλο σημείο που προκάλεσε έντονες διαφωνίες ήταν ότι ο Πλούτωνας και ο σύντροφός του Χάροντας θα λέγονταν διπλός πλανήτης. Αλλά αυτή η ιδέα απορρίφθηκε πανηγυρικά. Ο Χάροντας παραμένει φεγγάρι του Πλούτωνα…»

                       (φωτό Πλούτωνας και Χάροντας,  οι δίδυμοι που έπεσαν)

 
28 Σχόλια

Posted by στο 5 Ιουλίου 2007 σε Ιστορία

 

28 responses to “Φεγγάρι χάθηκε

  1. spaigeck

    5 Ιουλίου 2007 at 9:25 πμ

    βασικά δεν με απασχολεί ακόμα και εαν εξαφανίσουν όλους τους πλανήτες….. πάλι θα βρουν κάτι άλλο να «παίζουν»….
    μόνο τον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα να μην εξαφανίσουν, θέλω να προλάβω να τον επισκευτώ πρώτα…
    φιλάκια….

     
  2. trelofantasmeni

    5 Ιουλίου 2007 at 9:52 πμ

    Λοιπόν διαβάζω που γράφεται τι με νοίαζει εμένα για τους πλανήτες και τον Πλούτωνα κλπ…αν είχαμε την δυνατότητα να φτάσουμε εκεί θα κάναμε δηλ τα ίδια που κάνουμε και στη Γη η οποία θα έπρεπε λογικά να μας νοιάζει αλλα δεν μας νοιάζει.

    Έχουμε καταστροφική και αδιάφορη φύση τελικά εμείς οι άνθρωποι.

     
  3. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 10:03 πμ

    Spaigeck, σε καλωσορίζω. Ομοιοπαθή σε βρίσκω. Ο πλανήτης του Μικρού Πρίγκηπα είναι δίπλα στα δίδυμα φεγγάρια μου που βλέπεις στο κλιπ. Δεν είναι μακριά όσο δείχνει. Στο μυαλό μας είναι. Εφαρμογή χρειάζεται και απόφαση. Πάντως αν πάω και βρω στο δρόμο τον Μικρό σου Πρίγκηπα να γυροφέρνει στον πλανήτη του θα του μιλήσω σχετικά με σένα.

    Τρελοφαντασμένη μου, ο Πλούτωνας αν αξίζει για κάτι είναι γιατί είναι πολύ μακριά για να τον αγγίξουμε με τις απαράδεκτες ανθρώπινες ενέργειές μας. Με αυτή την έννοια είναι τυχερός. Το θέμα έχει να κάνει με τα φεγγάρια τα δικά μας, την αγάπη, την ευαισθησία, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά. Όταν τους δώσουμε αυτό που δικαιούνται (την «προσοχή» μας), τότε θα έχουμε προσφέρει και στην φύση και στο γένος μας. Καλημέρα σου γλυκειά μου.

     
  4. Кроткая

    5 Ιουλίου 2007 at 11:26 πμ

    κρίμα, εγώ τον συμπαθούσα πολύ τον πλούτωνα. 😦

     
  5. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 12:18 μμ

    Kroti, καλώς όρισες. Ένα εντυπωσιακό στοιχείο στον Πλούτωνα και ίσως αυτό που σου αρέσει,είναι ο μικρός πλανήτης ο Χάροντας που «πετάει» μαζί του. Παλιά πίστευαν ότι είναι φεγγάρι του, δηλαδή περιστρέφεται γύρω του. Όμως ανακαλύφθηκε ότι οι δύο πλανήτες γυρνάνε μαζί γύρω από τον ήλιο σα να είναι δεμένοι από κάτι. Σαν σύστημα πλανητών. Ένας μικρός και ένας μικρότερος. Αυτό σημαίνει αν το δεις λίγο στην φαντασία σου αλλά και στην φωτό ότι αυτός που βρίσκεται πάνω στον Πλούτωνα στην πλευρά που βρίσκεται η όψη του Χάροντα τον έχει πάντα στο παράθυρό του. Χάνει λίγο από την μαγεία των κινήσεων αλλά λίγο είναι να έχεις ένα πιάτο κάθε βράδυ να σε φωτίζει ή να σε συντροφεύει; Καλή σου μέρα.

     
  6. Mαριλένα

    5 Ιουλίου 2007 at 12:52 μμ

    Πόσο ενδιαφέρον έχει τελικά το διάστημα, ε;!
    Από μικρή μου άρεσε πααρα πολύ να διαβάζω τα πάντα σχετικά μ’ αυτό, αλλά δυστυχώς ήμουν αρκετά κακή μαθήτρια στα φυσικομαθηματικά κι έτσι, οι πληροφορίες που έπαιρνα ήταν εντελώς εκλαϊκευμένες.
    Αργότερα, όταν συνάντησα τον άντρα μου, πολύ μ’ εντυπωσίασαν οι δικές του γνώσεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
    Ειδικά ο έναστρος ουρανός τα βράδια των διακοπών, τότε που τον χαιρόμασταν μακριά απο τα φώτα της πόλης, ήταν πηγή όχι ρομαντισμου για μένα, αλλά γνώσης.

    Ευχαριστώ Βασίλη για το σημερινό σου θέμα 🙂

     
  7. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 1:06 μμ

    Μαριλένα μου, κι εμένα μου αρέσει ο έναστρος ουρανός. Να ψάχνω και τους αστερισμούς, τη μεγάλη άρκτο κλπ. τον προσανατολισμό μου. Όταν έχει φεγγάρι μετράω και τα σύννεφα. Το πρώτο μου βιβλίο ήταν του Λουντέμη το «ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα». Όταν είναι πολύ καθαρός ο ουρανός μπορείς να δεις την Αφροδίτη. Ξέρεις όλα τα αστέρια που βλέπουμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά ήλιοι, χαμένοι εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, που εμείς βλέπουμε μόνο μια λάμψη τους. Σαν άνθρωποι χαμένοι στο πλήθος. Τόσο σημαντικοί αλλά και τόσοι πολλοί. Λάμψεις. Φωτάκια.
    Είσαι τυχερή που έχεις σύζυγο που σου μιλάει για τον ουρανό και τ’ αστέρια. Κι εγώ σ’ ευχαριστώ. 🙂

     
  8. Βασιλική

    5 Ιουλίου 2007 at 1:19 μμ

    αυτα που βλεπουμε, την στιγμη που εμεις τα βλεπουμε μπορει και να μην υπαρχουν…
    να εχουν σβησει…
    το φως καθυστερει να φτασει σε μας, εχει βλεπετε αποσταση να διανυσει…
    εδω το φως απο τον Ηλιο και κανει 8 λεπτα για να φτασει στην Γη…
    αυτο που βλεπουμε αρα ειναι απλα ενα παρελθον του ουρανου…

    ελπιζω να μην κουρασα…
    καλημερα…

     
  9. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 1:27 μμ

    Βασιλική, ποτέ δεν κουράζεις και το ξέρεις, καλημέρα. Πραγματικά αργεί πολύ το φως σε σχέση με την απόσταση. Τα πιο πολλά αστέρια αν όχι όλα, έχουν στην πραγματικότητα ήδη σβήσει. Γεννιούνται όμως άλλα που δεν τα έχουμε εμείς δει. Ο ουρανός πάντα θα φέρνει και θα παίρνει ζωή. Όλα στην φύση είναι αρμονικά καμωμένα. Εμείς τα χαλάμε. Με τις απαράδεκτες συμπεριφορές και τις ανούσιες μεγαλομανίες μας.

     
  10. Mαριλένα

    5 Ιουλίου 2007 at 2:17 μμ

    Βασίλη, στην Αφροδίτη στηρίχτηκε νομιζω ο πόλεμος των κόσμων του Wells (εξαιρετικο βιβλίο, μαπα ταινία).
    Οι ποιητές τη λενε αποσπερίτη νομίζω.

    Βασιλική, τι λες καλέ που κούρασες!!
    Σου λέω, για μενα αυτά είναι άκρως ενδιαφέροντα.
    Ναι, αυτό το ήξερα για το φως των αστεριών, εγώ είμαι πολύ προχωρημένο άτομο σ’ αυτά, τι νομίζεις; 😀 και για την κοσμική σκόνη ξέρω και για τις σκουληκότρυπες και γι’ άλλα πολλά. Ολα αυτά μ’ενδιαφέρουν πάρα πολύ.
    Ολους εδώ μας ενδιαφέρουν, εκτός της μικρής που ειναι εφτά χρονών. 🙂
    Δυστυχώς ο άντρας μου σπουδασε μαθηματικός και όχι αστρονόμος 😦
    @@ την ατυχία μου, που ‘λεγε κι η Μαλβίνα.

     
  11. Βασιλική

    5 Ιουλίου 2007 at 2:33 μμ

    μαλιστα μικρη μου!
    οτι ξερει κανεις καλο ειναι…

    να πας την μικρη στο Ευγενιδειο… εγω την πρωτη φορα που πηγα στο Αστεροσκοπειο στο ΑΠΘ αλλα και στο εδω Πλανηταριο, δεν ηθελα να φυγω…
    σηκωτη με πηρανε! ασε που με περασε ενας καθηγητης για φοιτητρια και εγινε το ελα να δεις!…

    πιστευω μου ειναι οτι αν μαθεις το «εξω» καταλαβαινεις το «μεσα»… γνωριζεις το «μεγαλο» για να τιμησεις το «μικρο»… και πανω απο ολα αισθανεσαι τον κοσμο και ποσο μικρος απεναντι του εισαι…

    ασε… αν ξεκινησω να μιλαω για αυτα, ξεχνιεμαι… με πιανουν και οι φιλοσοφιες μου…

    παντως αν διαβαζεις για τετοια θεματα… χαρα μου να σου προτεινω σχετικη βιβλιογραφια…
    τι; ετσι αποκτησαμε χρυση καρτα μελους στον Ιανο;;;;

     
  12. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 2:33 μμ

    Μαριλένα μου, η Αφροδίτη λέγεται αποσπερίτης όταν την βλέπουμε το βράδυ και αυγερινός όταν τη βλέπουμε τη μέρα (πολύ πρωϊ). Είναι ο πλανήτης ο πιο φωτεινός μετά την σελήνη. Για σκουληκότρυπες δεν ξέρω. Για μαύρες οπές ξέρω. Και για νεραιδότρυπες ξέρω…
    Ο άντρας σου σπούδασε μαθηματικός κι όμως σου δείχνει τ’ άστρα και τον ουρανό. Δεν χρειάζεσαι άντρα αστρονόμο για να σε ταξιδέψει στα σύννεφα Μαριλένα. Πολύ επηρεασμένη από την Πολίτικη Κουζίνα είσαι :). Όπως κι εγώ εξάλλου. (Φανταστική μουσική της Ρεμπούτσικα)

     
  13. KV

    5 Ιουλίου 2007 at 3:12 μμ

    🙂 Εντυπωσιακό πάντως… Πόσοι άνθρωποι πρέπει να δούλεψαν, πόσες ώρες χάθηκαν, πόσοι καυγάδες έγιναν για να υποβιβάσουν ένα φεγγάρι … Και μάλιστα γλυκύτατο κατά τα λεγόμενα! Καλησπέρα, μου αρέσουν ΠΟΛΥ οι μουσικές σου επιλογές!

    http://mathiaspedersen.com/3dportfolio_poor_pluto.html

     
  14. Mαριλένα

    5 Ιουλίου 2007 at 3:15 μμ

    Βασιλική, ναι, ναι και βέβαια να μου προτείνεις!
    Να τα καταλαβαίνω όμως, έτσι; Και να σχετίζονται πάντα με το διάστημα.
    Θα με υποχρεώσεις ειλικρινά!

    Το Ευγενίδειο το θυμαμαι το 1967 με τις τόσο άβολες καρέκλες του, που παρ’ όλο τον πόνο στο λαιμό, σε μάγευαν αυτά που κοίταζες πάνω απο το κεφάλι σου.
    Τώρα έχει γίνει ένα απο τα καλύτερα στον κόσμο, διάβαζα.
    Φέτος, κανονίσαμε να πάμε την μικρούλα μας, αλλά μια μέρα πριν την επισκεψη εισήχθη ο άντρας μου με γαστρορραγία στον Ευαγγελισμο (άλλο σοκ στη ζωή μας).

    Βασίλη όντως πολυ καλή η Ρεμπούτσικα.
    Να σε κάτι που συμφωνούμε, γιατί τα μουσικά μας γούστα, ειναι εντελώς διαφορερικά (και τα κινηματογραφικά αρχίζω και υποψιάζομαι 😛 )

     
  15. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 4:30 μμ

    Βασιλική μου, υπέροχη είσαι. Έχω να πάω από παιδί στο πλανητάριο όταν δεν πολυκαταλάβαινα, όμως έχω δει ντοκυμαντέρ και ταινίες. Είναι πραγματικά ένα «παράθυρο στον κόσμο». Τώρα η φιλοσοφία σου για το μεγάλο και το μικρό είναι και δική μου. Βλέποντας την αρμονική συμπεριφορά των πλανητών, του φεγγαριού και των ήλιων μπορείς να αντιληφθείς τη ματαιότητα μερικών πάνω στη γη που νομίζουν ότι μπορούν να της αλλάξουν την τροχιά. Είμαστε πολύ μικροί,κουκιδίτσες στο χάρτη, σαν άνθρωποι πολύ μικροί,διαθέτουμε το μυαλό μας για την ιδιοτέλεια … να μην προχωρήσω άλλο. Αν θες Βασιλική πρότεινέ μας σάιτ για αγορές βιβλίων γενικώς μέσω νετ, εδώ που είμαι δεν είναι εύκολο να έχω πολλές επιλογές απ’ έξω. 🙂

     
  16. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 4:44 μμ

    KV καλώς όρισες. Χάθηκαν εργατοώρες κι επιστημονικά μυαλά καταναλώθηκαν για να υποβιβάσουν την ιστορία, να της αλλάξουν την τροχιά. Αυτό έγινε γιατι (λένε) θα έπρεπε να θεωρήσουν πλανήτες και άλλα παρόμοια αντικείμενα. Εν πάσει περιπτώσει. Αυτή ήταν η απόφαση. Οι δίδυμοι Πλούτωνας- Χάροντας παντα εκεί είναι αυτό δεν αλάζει κι ας διασταυρώνεται η τροχιά τους με αυτή του Ποσειδώνα. Τουλάχιστον αυτοί δεν τρακάρουν μεταξύ τους…
    Μαριλένα μου, η μουσική της Ρεμπούτσικα σε αυτή την ταινία με καθηλώνει. Βλέπω την ταινία συνεχώς μόνο για τη μουσική και για να δώ τα αστέρια σαν τον ήρωα της τον αστρονόμο Γιώργο Βογιατζή. Θα πάρω μια μέρα τα παιδιά και θα πάμε στο Πλανητάριο. Για τις μουσικές και κινηματογραφικές μας προτιμήσεις Μαριλένα μου, αν ακούς και βλέπεις τότε όλα είναι ωραία. Κάποιες ιδιαίτερες αγάπες έχουμε απλώς, γενικά δεν διαφέρουμε οι άνθρωποι σε πολλά.

     
  17. Βασιλική

    5 Ιουλίου 2007 at 4:52 μμ

    επειδη δεν θεωρω σωστο να αρχισω να γραφω ολη την σχετικη βιβλιογραφια που εχω διαβασει και επειδη η «επιλογη» ειναι κριτηριο προσωπικο του καθενος, θα βαλω λινκς απο 3 εκδοτικους οικους που πιστευω οτι εκει, ψαχνωντας μονοι σας, θα βρειτε πολυ ενδιαφεροντα βιβλια…
    1. Εκδοσεις Κατοπτρο
    2. Εκδοσεις Τραυλος
    3. Πανεπιστημιακες Εκδοσεις Κρητης
    αν δειτε παρολα αυτα κατι ενδιαφερον και απλα θελετε μια δευτερη γνωμη πριν το αγορασετε, εδω ειμαι…
    ρωτηστε…

    δεν ξερω αν σας καλυψα… παντως προσπαθησα…

     
  18. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 5:46 μμ

    Βασιλική σε ευχαριστώ, θα τα χρησιμοποιήσω σύντομα, θα σου πω αν συναντήσω δυσκολίες ή θέλω γνώμη. Είσαι πολύ καλή. 🙂

     
  19. Βασιλική

    5 Ιουλίου 2007 at 8:13 μμ

    εχεις προσκληση!

     
  20. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 8:30 μμ

    Την αποδέχομαι!

     
  21. Μαριλένα

    5 Ιουλίου 2007 at 9:34 μμ

    Βασιλική σ’ ευχαριστώ κι εγώ.

    Επίσης, εγώ δεν έχω πρόσκληση; Και γιατί δεν έχω; ε; εε;; εεεε;;;;;

    Ωραίοι φίλοι είστε.. 😛

     
  22. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 9:48 μμ

    Μαριλένα θα έχεις σε λίγο από μένα, υπομονή, ακόμα γράφω, παίρνω μια ανάσα και συνεχίζω. Προς το παρόν να περιμένεις… 🙂

     
  23. nebula_in_caelo

    5 Ιουλίου 2007 at 10:42 μμ

    Κάθιδρη πάλι… ουφ…!

    Ένα σχόλιο μόνο… φοβού τους νάνους και δώρα φέροντες… 🙂

     
  24. vasilis

    5 Ιουλίου 2007 at 10:49 μμ

    Νεφέλη μου εγώ μόνο τις νεράιδες φοβάμαι… Σε λίγο αν έχεις υπομονή θα πάρεις προσκλητήριο.. 🙂

     
  25. nebulaincaelo

    5 Ιουλίου 2007 at 11:27 μμ

    🙂 θα ‘ναι και το πρώτο μου…

     
  26. vasilis

    6 Ιουλίου 2007 at 6:34 πμ

    Νεφέλη μου είναι ένα παιχνίδι που συνηθίζεται εδώ μέσα, καλημέρα.

     
  27. μαρια νικολαου

    8 Ιουλίου 2007 at 4:45 μμ

    Εγω πειραζει πως το μονο που θελω να πω εδω ειναι πως αγαπουσα με τον δικό μου ίσως τρόπο τον ΠΛΟΥΤΩΝΑ??
    Τελευταίος πλανητης του ηλιακού μας…..η μοναξιά….
    Δεν ξέρω….αλλα έτσι αισθάνομαι

     
  28. vasilis

    8 Ιουλίου 2007 at 4:52 μμ

    Μαρία μου καλως όρισες, ο Πλούτωνας ήταν πράγματι με τα ως πριν λίγο καιρό δεδομένα, ο μακρινότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Μου αρέσει που έχεις αισθήματα για τόσο μακρινά αλλά και τόσο ζωντανά πράγματα. Είδες όμως ότι και γι αυτό η φύση και ο Θεός φρόντισε. Ουσιαστικά ταξιδεύει παρέα με τον Χάροντα που είναι μικρότερος αλλά μοιάζουν δεμένοι και κάνουν μαζί τροχιά γύρω από τον ήλιο. Έτσι η μοναξιά και η απομόνωση μειώνεται…

     

Αφήστε απάντηση στον/στην vasilis Ακύρωση απάντησης