Το κλείσιμο του κύκλου

Οι χθεσινές εκλογές είχαν αποτελέσματα με ποικίλες αναγνώσεις. Η απόσταση των πολιτών γενικά από τα κόμματα που είχε αποτυπωθεί τις προηγούμενες μέρες και το γενικά ήπιο προεκλογικό κλίμα, προδιέγραφε μια βραδιά με εκπλήξεις. Εκδηλώθηκε αποχή 26% που σημαίνει 6% περισσότερο απ’ ότι συνήθως. Και φυσικά βγήκαν συμπεράσματα θετικά για κάποιους και αρνητικά για άλλους. Μερικά αποτελέσματα θυμίζουν επαναφορά στα πρώτα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου.

1) Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι η διατήρηση του Κώστα Καραμανλή στην πρωθυπουργία με σχετική άνεση παρά το γεγονός ότι είχε σημαντική μείωση η ΝΔ (41,8 έναντι 45,4 το 2004) και σχετικά προβληματική πλειοψηφία στη βουλή  (152 έδρες) λόγω του αναλογικότερου εκλογικού συστήματος. Παρά τα προβλήματα που του δημιουργούσαν κατα καιρούς διάφοροι υπουργοί του, ο Καραμανλής αποδείχθηκε άλλη μια φορά το δυνατό χαρτί της Ν.Δ. και η διαφορά των 3,7 μονάδων από τον δεύτερο ήταν η μέγιστη δυνατή αναλόγως των συνθηκών. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1977 που εκλέγεται δεύτερη συνεχόμενη φορά πρωθυπουργός από τη Ν.Δ.

2) Η σημαντική πτώση στο 38,1% (από το 40,6 το 2004) σε συνδυασμό με τις 102 έδρες αποτελεί το χειρότερο αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ επίσης από 1977. Και η ήττα είναι μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι δεν ήταν κυβερνητική η φθορά αλλά δομική και βαθιά πολιτική. Είναι προφανές ότι χρειάζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης άλλη πολιτική για να ξανακερδίσει τους φίλους του και ο Γιώργος Παπανδρέου άλλο χώρο για να δράσει. Αν και κατά την άποψή μου η λογική των μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων και του αρχηγού «αυθεντία» δεν έχει πιά απήχηση σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία.

3) Η μεγάλη άνοδος-νίκη της αριστεράς κατακτώντας το μεν ΚΚΕ 22 έδρες και 8,2% (από 5.8% το 2004) το δε ΣΥΡΙΖΑ 14 έδρες και 5,0% (από 3,3% το 2004) δίνει συνολικά ποσοστό πάνω από 13 % κάτι επίσης σπάνιο για την δυναμική της αριστεράς που θυμίζει πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.  Επίσης σημαντική η επίδοση (και ελέω πυρκαγιών) του κόμματος των Οικολόγων- Πρασίνων με 1,1%. Ενώ η Δημοκρατική Αναγέννηση του Παπαθεμελή με το 0,8% δεν έπεισε.

5) Η παρουσία του ΛΑΟΣ στη Βουλή με 3,8% και 10 έδρες είναι ένα ερώτημα. Όμως πρέπει επίσης να δεχθούμε ότι φέρνει εποχές πάλι 1977 όταν ήταν και οι τελευταίες κονοβουλευτικές στιγμές της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αν και ο Καρατζαφέρης δε νομίζω ότι θα αφήσει να εκδηλωθούν ακρότητες.

Μοιάζουν όλα να γυρίζουν στο τότε σαν ένας κύκλος. Μακάρι η επόμενη μέρα να αναδείξει αυτά που ενώνουν τους Έλληνες και όχι αυτά που τους χώριζαν εκείνη την εποχή.  Από τα δεύτερα έχουμε χορτάσει. Ένα βήμα μπροστά χρειαζόμαστε.  Και όχι από βαρβάρους ανάμεσά μας.