Καλημέρα καλέ μου Βασίλη,…και μένα μου αρέσει η μουσική του Χατζιδάκι γιατί με αυτήν μεγάλωσα…δεν ξέρω αλλά νιώθω ότι στην εποχή μας…πολύ λίγοι καλιτέχνες (στιχουργοί,συνθέτες,τραγουδιστές) έχουν απομείνει που να βάζουν κάτι από τη ψυχή τους και μέσα στη δουλειά τους…που να βγάζουν τόση λάμψη όπως λέω εγώ από μέσα τους..που να βγάζουν τόση ομορφιά από την ψυχή τους…(όπως ήταν ο Μ.Χατζιδάκις) και που να κάνουν και αυτούς που ακούνε τις μουσικές τους να νιώθουν το ίδιο όμορφα…που να τους δίνουν κάτι μέσα από τις μουσικές…να δίνουν τροφή στη ψυχή και το πνέυμα του ακροατή…Με αγάπη,Αθανασία.(αποφάσισα να χρησιμοποιώ το πραγματικό μου όνομα πιά για κάποιους πολύ σοβαρούς λόγους)….Αθανασία.
Και τα δυο ονειρεμένα, σαν ένα ήρεμο χάδι στην ψυχή οταν αυτή το αναζητά.Ειδικά ο Χατζηδάκης που τον αγαπώ ξεχωριστά. Μου θύμισες κάποιους στίχους του Γκάτσου
» Φέρτε μου τη θάλασσα
να την τραγουδήσω
φέρτε μου τον ήλιο της
για να ζεσταθώ.»
@ Καλό μεσημεράκι Αθανασία μου, χαίρομαι που συμπίπτουμε και μουσικά… Ο Χατζηδάκις είναι για μένα ίσως η πιο όμορφη ακουστικά και αισθητικά μουσική έκφραση στην Ελλάδα. Λείπει σήμερα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνουν καινούργιοι καλλιτέχνες με ανάλογη ευαισθησία, απλά σπανίζουν και ο Μάνος έτσι κι αλλιώς ήταν μοναδικός. Φιλιά
@ Νατασσάκι μου το ξέρω ότι είσαι κι εσύ λάτρης του Μάνου… Τα τραγούδια είναι τόσο διαχρονικά… θα ήθελα νέες εκτελέσεις με σημερινούς τραγουδιστές και σύγχρονα βιντεοκλίπ, όμως με στενοχωρεί που βλέπω μια αδιαφορία. Ίσως κάποιοι φοβούνται να αγγίξουν, να πειράξουν το κεφάλαιο που λέγεται Χατζηδάκις. Όμως αν προσεχθεί η ποιότητα μπορεί να δημιουργηθεί πάλι μια Σχολή Χατζηδάκι που θα επηρεάσει και χαρακτήρες και τις συνειδήσεις. Καλό σου μεσημέρι. Φιλιά
@ Ψυχή μου είναι πραγματικά δύσκολο για μένα τώρα, μου φαίνεται βουνό να κάτσω και να παλέψω κάποια μελωδία για τους στίχους μου. Ελπίζω να γίνει κάτι στο μέλλον. Αλλά είμαι εκτός του χώρου και δεν ξέρω πώς γίνονται όλα αυτά. Είσαι όμως τόσο γλυκειά και η εκτίμηση που με περιβάλλεις με αγκαλιάζουν ειλικρινά. Σε ευχαριστώ.
@ Θαλασσινό μου παραμύθι κι ένα άλλο στιχάκι λέει:
…θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες
Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
ό,τι με λόγια δε σου ‘χω πει….
Εχω εναν καημο….που με τρώει γλυκά και με λιώνει…..
Τι μου θυμησες Βασιλη μου.. Πήγαινα στην Τρίτη Γυμνασιου οταν εβγαινα στα διαλειματα και το τραγουδουσα σε μια γωνια με την καλυτερη μου φιλη…
Να σαι καλα.
Καλο μεσημερι πορτοκαλένιε μου
@ Ψυχή μου εδώ τουλάχιστον θα βρίσκομαι… αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σαν την αγάπη που με γεμίσατε όλοι και όλες εδώ μέσα δεν πρόκειται να βρω αντίστοιχη…
@ Πορτοκαλένια ηλιαχτίδα μου, η καλύτερή μας εποχή τότε, η ξέγνοιαστη και ο Χατζηδάκις πάντα ταξιδευτής μας. Οι στίχοι αυτοί φαίνονται απλοί αλλά είναι γλυκύτατοι και μοναδικής ευαισθησίας. Φιλιά καλό σου απόγευμα
Αρκετό καιρό θέλω να πω μια καλημέρα, σήμερα βρήκα λίγο χρόνο. Ποιος δεν πόνεσε και βρήκε αγκαλιά στη θέα του απέραντου γαλάζιου, ποιος δεν πέρασε στιγμές χαρμόσυνες ακούγοντας το κύμα να σέρνεται στα πόδια του, ποιος δεν βούλιαξε στον καναπέ του ακούγοντας και ταξιδεύοντας σε γαλάζια πέλαγα! Καλό σου απόγευμα!
Υπέροχες οι επιλογές σου! Το Koop Island Blues αγαπημενο κομματι, το ειχα βαλει κ εγω 2 post πριν..Μα τι στο καλό… 🙂 Πάντα να σε ταξιδεύει η μουσική.. Καλή Κυριακή και όμορφη εβδομάδα Βασίλη!
@ Καλώς ήρθες freedula στην πσρέα μου…κερνάμε χυμό πορτοκάλι και πορτοκαλόπιτα 😉 Είναι αλήθεια όλα αυτά που λες.. ίσως επειδή είμαστε και ναυτικός λαός και έχουμε πολύ θάλασσα, όλοι μας την έχουμε ζήσει και μας έχει πλανέψει, έχουμε ερωτευθεί στις αμμουδιές, έχουμε ονειρευτεί στα δειλινά έχουμε ξεκουραστεί στο ακροθαλάσσι. Καλό σου απόγευμα
Πο ποοοοο!
Με έστειλες λέμε…
Δεν θα πω τίποτα για την Θάλασσα την πλατιά… γιατί, ό,τι και να πω… σίγουρα το έχεις αισθανθεί…
Με ταξίδεψε η ανάρτηση αυτή…
…κλείνω τα μάτια και πάω για κολύμπι…
Καλημέρα Βασίλη
Εμένα πάντως αυτό που μ’ αρέσει είναι το πόσο διαφορετικά στο τέμπο είναι αυτά τα δύο τραγούδια που διάλεξες… αλλά και πόσο μοιάζουν τελικά στη μελωδία, τη λυρικότητα και το φίλινγκ γενικώς… Μου δείχνουν έναν Βασίλη πάντως!
Κοινώς… μ’ άρεσαν πολύ τα 2 αυτά τραγούδια! Καλημέρες πολλές!!
Ένα πολύ κοντινό στιλ στις μπλούζ προτιμίσεις σου είναι και κάποια υπέροχα soundtrack όπως αυτό της Amelie, Chocolat… Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα, εγώ μια ιδέα έδωσα… Αν θες δοκίμασε να δεις…
Πολύ καλές οι επιλογές σου πάντως!
@ Διδυμίνα Άννα μου, σε μένα (αν και δίδυμος επίσης) μπορώ να πω ότι μου αρέσει η βροχή αλλά έπεσες στην εβδομάδα που δεν την θέλω καθόλου, για άλλους όμως επαγγελματικούς λόγους. Φιλιά
@ Καλό μεσημέρι χταποδάκι μου θαλασσινό, ελπίζω να πας καλά και να γυρίσεις, κάνει και κρύο βρέχει κι όλας.., φιλιά και σε σένα και στη θάλασσα…πρόσεχε
καλημερα βασιλη.. υπεροχα κομματια κ τα δυο μα.. ξερεις οτι στο δευτερο θα χω πολυ αδυναμια.. οσο ..γιαα το θαλασσες.. του μητροπανου….. φαντασου.. στιγμες ατελειωτες.. στο καπο του αυτοκινητου.. συνηθως προς αιαντειο μερια.. μα καμια φορα κ κανακια.. (πολυβουτιγμενα κοματια μου στη σαλαμινα) το κοματι να παιζει δυνατα.. πολυ.. ο ηλιος εχει γυρει προ πολου.. κ η θεα της μαγευτικη να συνοδευει τη σκεψη.. ειναι ενα απο τα κοματια που δεν ελειψε ποτε απο το αυτοκινητο.. ποτε..
@ Θάλασσα θλιμμένη μου, φανταστικά «πλατιά» η θάλασσά σου στην φωτογραφία και μπορώ να πω ότι είναι και θλιμμένη, να είσαι καλά..έχουμε παρόμοια σκέψη γι αυτό οι ομοιότητες στις αναρτήσεις
@ Ocean φίλε μου ώστε στη Σαλαμίνα σε «πήγα»; Φανταστικές και οι «θάλασσες» του Μητροπάνου, Ήμουν σίγουρος ότι σου αρέσει το κομμάτι σαν θαλασσινός που είσαι..
@ Lockheart φίλε μου, η Αλίκη το ανέδειξε το κομμάτι με τον ιδιαίτερο τρόπο που το τραγούδησε. Πιστεύω όμως ότι μια πιο σύγχρονη εκτέλεαη θα έφερνε το τραγούδι πιο κοντά στη σημερινή νεολαία. Καλό απόγευμα
κι αλλη πατριδαα;;;;; βασιλη μου πολλοι γιναμε οι χανιωτες.. εε; λες να χει κατι το μερος;; να φταινε τα σοκκακια..;; το κουνκαπι…;; η μηπως ο φαρος με τη μυστηριωδη ιστορια του..;;; ποιος ξερει.. καλο βραδυ..
Τι θα γίνει με σας τους κρητικούς και μάλιστα τους Χανιώτες μέσα στα μπλογκς μου λες; Πάντως πρέπει να επισκεφτώ Χανιά γιαδουρια που δεν έχω πάει, μπορεί να γίνει και το καλοκαίρι. Τρεις ώρες είναι με το φέρυ από Γύθειο. Μυστηριώδης η ιστορία του Φάρου στα Χανιά; για πες λεπτομέρειες…
Get a life 
Αθανασία
16 Δεκεμβρίου 2007 at 12:39 μμ
Καλημέρα καλέ μου Βασίλη,…και μένα μου αρέσει η μουσική του Χατζιδάκι γιατί με αυτήν μεγάλωσα…δεν ξέρω αλλά νιώθω ότι στην εποχή μας…πολύ λίγοι καλιτέχνες (στιχουργοί,συνθέτες,τραγουδιστές) έχουν απομείνει που να βάζουν κάτι από τη ψυχή τους και μέσα στη δουλειά τους…που να βγάζουν τόση λάμψη όπως λέω εγώ από μέσα τους..που να βγάζουν τόση ομορφιά από την ψυχή τους…(όπως ήταν ο Μ.Χατζιδάκις) και που να κάνουν και αυτούς που ακούνε τις μουσικές τους να νιώθουν το ίδιο όμορφα…που να τους δίνουν κάτι μέσα από τις μουσικές…να δίνουν τροφή στη ψυχή και το πνέυμα του ακροατή…Με αγάπη,Αθανασία.(αποφάσισα να χρησιμοποιώ το πραγματικό μου όνομα πιά για κάποιους πολύ σοβαρούς λόγους)….Αθανασία.
νατασσάκι
16 Δεκεμβρίου 2007 at 12:43 μμ
Πολύ όμορφα και τα δυο, Βασίλη μου –
ειδικά η Θάλασσα πλατιά, και δική μου συντροφιά πολλά χρόνια…
Καλημέρα 🙂
η ψυχη μου το ξερει
16 Δεκεμβρίου 2007 at 1:07 μμ
Και μιας και λέτε για τραγούδια,εγώ ακόμα περιμένω μια μελοποίηση δικών σου αγαπημένων ποιημάτων 🙂 Περιμένω….
Μια γλυκιά κυριακάτικη καλησπέρα από μένα,Βασίλη μου:))
Thalassini
16 Δεκεμβρίου 2007 at 1:16 μμ
Και τα δυο ονειρεμένα, σαν ένα ήρεμο χάδι στην ψυχή οταν αυτή το αναζητά.Ειδικά ο Χατζηδάκης που τον αγαπώ ξεχωριστά. Μου θύμισες κάποιους στίχους του Γκάτσου
» Φέρτε μου τη θάλασσα
να την τραγουδήσω
φέρτε μου τον ήλιο της
για να ζεσταθώ.»
Μια ζεστή αγκαλιά για καλημέρα. 🙂
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 1:39 μμ
@ Καλό μεσημεράκι Αθανασία μου, χαίρομαι που συμπίπτουμε και μουσικά… Ο Χατζηδάκις είναι για μένα ίσως η πιο όμορφη ακουστικά και αισθητικά μουσική έκφραση στην Ελλάδα. Λείπει σήμερα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνουν καινούργιοι καλλιτέχνες με ανάλογη ευαισθησία, απλά σπανίζουν και ο Μάνος έτσι κι αλλιώς ήταν μοναδικός. Φιλιά
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 1:44 μμ
@ Νατασσάκι μου το ξέρω ότι είσαι κι εσύ λάτρης του Μάνου… Τα τραγούδια είναι τόσο διαχρονικά… θα ήθελα νέες εκτελέσεις με σημερινούς τραγουδιστές και σύγχρονα βιντεοκλίπ, όμως με στενοχωρεί που βλέπω μια αδιαφορία. Ίσως κάποιοι φοβούνται να αγγίξουν, να πειράξουν το κεφάλαιο που λέγεται Χατζηδάκις. Όμως αν προσεχθεί η ποιότητα μπορεί να δημιουργηθεί πάλι μια Σχολή Χατζηδάκι που θα επηρεάσει και χαρακτήρες και τις συνειδήσεις. Καλό σου μεσημέρι. Φιλιά
Anna
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:16 μμ
Θαλασσα πλατιά Καλημέρα!!!
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:27 μμ
@ Ψυχή μου είναι πραγματικά δύσκολο για μένα τώρα, μου φαίνεται βουνό να κάτσω και να παλέψω κάποια μελωδία για τους στίχους μου. Ελπίζω να γίνει κάτι στο μέλλον. Αλλά είμαι εκτός του χώρου και δεν ξέρω πώς γίνονται όλα αυτά. Είσαι όμως τόσο γλυκειά και η εκτίμηση που με περιβάλλεις με αγκαλιάζουν ειλικρινά. Σε ευχαριστώ.
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:29 μμ
@ Θαλασσινό μου παραμύθι κι ένα άλλο στιχάκι λέει:
…θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες
Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
ό,τι με λόγια δε σου ‘χω πει….
στο αφιερώνω…
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:31 μμ
@ Άννα μου καλό μεσημεράκι, θάλασσα βαθια μια στιγμή δεν ησυχάζεις…Φιλιά
η ψυχη μου το ξερει
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:40 μμ
Εγώ σ’ευχαριστώ,Βασίλη μου,που βρίσκεσαι τουλάχιστον…σ’αυτόν το χώρο 🙂
Να’σαι πάντα καλά και να περνάς καλύτερα;)
Μαρία Νικολάου
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:41 μμ
Εχω εναν καημο….που με τρώει γλυκά και με λιώνει…..
Τι μου θυμησες Βασιλη μου.. Πήγαινα στην Τρίτη Γυμνασιου οταν εβγαινα στα διαλειματα και το τραγουδουσα σε μια γωνια με την καλυτερη μου φιλη…
Να σαι καλα.
Καλο μεσημερι πορτοκαλένιε μου
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:52 μμ
@ Ψυχή μου εδώ τουλάχιστον θα βρίσκομαι… αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σαν την αγάπη που με γεμίσατε όλοι και όλες εδώ μέσα δεν πρόκειται να βρω αντίστοιχη…
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 2:56 μμ
@ Πορτοκαλένια ηλιαχτίδα μου, η καλύτερή μας εποχή τότε, η ξέγνοιαστη και ο Χατζηδάκις πάντα ταξιδευτής μας. Οι στίχοι αυτοί φαίνονται απλοί αλλά είναι γλυκύτατοι και μοναδικής ευαισθησίας. Φιλιά καλό σου απόγευμα
freedula
16 Δεκεμβρίου 2007 at 3:22 μμ
Αρκετό καιρό θέλω να πω μια καλημέρα, σήμερα βρήκα λίγο χρόνο. Ποιος δεν πόνεσε και βρήκε αγκαλιά στη θέα του απέραντου γαλάζιου, ποιος δεν πέρασε στιγμές χαρμόσυνες ακούγοντας το κύμα να σέρνεται στα πόδια του, ποιος δεν βούλιαξε στον καναπέ του ακούγοντας και ταξιδεύοντας σε γαλάζια πέλαγα! Καλό σου απόγευμα!
roadartist
16 Δεκεμβρίου 2007 at 3:36 μμ
Υπέροχες οι επιλογές σου! Το Koop Island Blues αγαπημενο κομματι, το ειχα βαλει κ εγω 2 post πριν..Μα τι στο καλό… 🙂 Πάντα να σε ταξιδεύει η μουσική.. Καλή Κυριακή και όμορφη εβδομάδα Βασίλη!
astropeleki
16 Δεκεμβρίου 2007 at 4:50 μμ
Πολύ όμορφα και τα δύο τραγούδια που διάλεξες Βασίλη… Αν και δεν είναι το στυλ που ακούω, το πρώτο ειδικά με κέρδισε 🙂
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 6:34 μμ
@ Καλώς ήρθες freedula στην πσρέα μου…κερνάμε χυμό πορτοκάλι και πορτοκαλόπιτα 😉 Είναι αλήθεια όλα αυτά που λες.. ίσως επειδή είμαστε και ναυτικός λαός και έχουμε πολύ θάλασσα, όλοι μας την έχουμε ζήσει και μας έχει πλανέψει, έχουμε ερωτευθεί στις αμμουδιές, έχουμε ονειρευτεί στα δειλινά έχουμε ξεκουραστεί στο ακροθαλάσσι. Καλό σου απόγευμα
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 6:37 μμ
@ Roadartist μου, χαχα είδες ότι ταιριάζουν τα γούστα μας… Η μουσική είναι από μόνη της μια αρμονία… Καλή εβδομάδα επίσης
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 6:40 μμ
@ Αστροπελέκι μου, καλό απόγευμα, ανάρτησα κομμάτια όχι απλά που μου αρέσουν να τα ακούω αλλά που με έχουν αγγίξει και με έχουν ταξιδέψει. Φιλιά 😉
Βιργινία
16 Δεκεμβρίου 2007 at 7:08 μμ
ωραίες επιλογές Βασίλη 🙂
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 7:24 μμ
@ Βιργινία μου καλό σου απόγευμα, σε ευχαριστώ 🙂
thalassinimatia
16 Δεκεμβρίου 2007 at 8:35 μμ
Hello my Don!
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 8:39 μμ
Βonsoir ma Dona!
ειρήνη
16 Δεκεμβρίου 2007 at 10:45 μμ
Υπέροχα..υπέροχα…
έτσι.. την αγαπάμε γιατί μας μοιάζει ή της μοιάζουμε??
με το φεγγαρι αγκαλια
16 Δεκεμβρίου 2007 at 10:45 μμ
βασιλη το πρωτο τραγουδι το ακουσα κ το ξαναακουσα..και ξανααα!!
υπεροχη επιλογη..
καληνυχτα
ειμαι αρκετα καλυτερα σ ευχαριτω πολυ!!
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 11:31 μμ
@ Ειρήνη μου την αγαπάμε γιατι μας μοιάζει, για το αντίθετο πρεπει να ρωτήσουμε την ίδια τη θάλασσα. 😉
vasilis
16 Δεκεμβρίου 2007 at 11:35 μμ
@ Περαστικούλια κι από δω φεγγάρι μου. Φανταστικό δεν είναι το κομμάτι; Μου θύμισε τραγουδι της δεκαετίας ΄70. τζαζ -ερωτικό -καμπαρέ
Στέφανος
17 Δεκεμβρίου 2007 at 1:34 πμ
Πο ποοοοο!
Με έστειλες λέμε…
Δεν θα πω τίποτα για την Θάλασσα την πλατιά… γιατί, ό,τι και να πω… σίγουρα το έχεις αισθανθεί…
Με ταξίδεψε η ανάρτηση αυτή…
…κλείνω τα μάτια και πάω για κολύμπι…
Καλημέρα Βασίλη
marjá
17 Δεκεμβρίου 2007 at 9:44 πμ
Εμένα πάντως αυτό που μ’ αρέσει είναι το πόσο διαφορετικά στο τέμπο είναι αυτά τα δύο τραγούδια που διάλεξες… αλλά και πόσο μοιάζουν τελικά στη μελωδία, τη λυρικότητα και το φίλινγκ γενικώς… Μου δείχνουν έναν Βασίλη πάντως!
Κοινώς… μ’ άρεσαν πολύ τα 2 αυτά τραγούδια! Καλημέρες πολλές!!
Anna
17 Δεκεμβρίου 2007 at 11:16 πμ
Πολύ καλή σας μέρα! Αν και εδώ βρέχει και στους διδυμους δεν αρέσει καθόλου η βροχή!
Thalassini
17 Δεκεμβρίου 2007 at 11:34 πμ
Καλημέρα χταποδίσια! Ελπίζω σήμερα η θάλασσα να είναι πλατιά και ήρεμη και να μην ξεμείνω Σαλαμίνα!! Φιλιά!
maya melissa
17 Δεκεμβρίου 2007 at 12:19 μμ
Ένα πολύ κοντινό στιλ στις μπλούζ προτιμίσεις σου είναι και κάποια υπέροχα soundtrack όπως αυτό της Amelie, Chocolat… Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα, εγώ μια ιδέα έδωσα… Αν θες δοκίμασε να δεις…
Πολύ καλές οι επιλογές σου πάντως!
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 3:41 μμ
@ Καλό μεσημέρι Στέφανε, κολύμπι νοερό φαντάζομαι 😉 χαίρομαι που σου αρέσει η μουσικη του Χατζηδάκι και η «θάλασσα πλατιά» ειδικότερα
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 3:46 μμ
@ Γειά σου και σε σένα νεφελοΜαράκι μου. Για σένα ήμουν σίγουρος ότι σου άρεσαν. Και έχουν παρόμοια λυρικότητα και τα δυο τραγούδια έχεις δίκιο… Φιλιά
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 3:49 μμ
@ Διδυμίνα Άννα μου, σε μένα (αν και δίδυμος επίσης) μπορώ να πω ότι μου αρέσει η βροχή αλλά έπεσες στην εβδομάδα που δεν την θέλω καθόλου, για άλλους όμως επαγγελματικούς λόγους. Φιλιά
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 3:51 μμ
@ Καλό μεσημέρι χταποδάκι μου θαλασσινό, ελπίζω να πας καλά και να γυρίσεις, κάνει και κρύο βρέχει κι όλας.., φιλιά και σε σένα και στη θάλασσα…πρόσεχε
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 3:52 μμ
@ Maya μου θα τα κοιτάξω όλα αυτά, σε ευχαριστώ για τις προτάσεις σου να είσαι καλά. Φιλιά 😉
animal
17 Δεκεμβρίου 2007 at 4:00 μμ
Really makes you think, doesn’t it?
vasilis
17 Δεκεμβρίου 2007 at 4:13 μμ
@ Welcome animal,makes me dream too, have a nice day William
thalassathlimmeni
18 Δεκεμβρίου 2007 at 12:27 πμ
μμμμ…με το θαλασσα πλατια θα μου επιτρεψεις να σε παραπεμψω σε μια φωτογραφια μου….μιας κι εγω εχω αδυναμια στη θαλασσα…
http://www.flickr.com/photos/ifigeneia_evagelia/2094170346/
ελπιζω να σου αρεσει…
ocean....
18 Δεκεμβρίου 2007 at 10:10 πμ
καλημερα βασιλη.. υπεροχα κομματια κ τα δυο μα.. ξερεις οτι στο δευτερο θα χω πολυ αδυναμια.. οσο ..γιαα το θαλασσες.. του μητροπανου….. φαντασου.. στιγμες ατελειωτες.. στο καπο του αυτοκινητου.. συνηθως προς αιαντειο μερια.. μα καμια φορα κ κανακια.. (πολυβουτιγμενα κοματια μου στη σαλαμινα) το κοματι να παιζει δυνατα.. πολυ.. ο ηλιος εχει γυρει προ πολου.. κ η θεα της μαγευτικη να συνοδευει τη σκεψη.. ειναι ενα απο τα κοματια που δεν ελειψε ποτε απο το αυτοκινητο.. ποτε..
Υ.Γ.ξαναρθα..
LOCKHEART
18 Δεκεμβρίου 2007 at 11:36 πμ
Ερωτευτηκα την θαλασσα πλατια οταν το πρωτο ακουσα σε μια ταινια με την αξέχαστη Αλίκη.
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 3:09 μμ
@ Θάλασσα θλιμμένη μου, φανταστικά «πλατιά» η θάλασσά σου στην φωτογραφία και μπορώ να πω ότι είναι και θλιμμένη, να είσαι καλά..έχουμε παρόμοια σκέψη γι αυτό οι ομοιότητες στις αναρτήσεις
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 3:11 μμ
@ Ocean φίλε μου ώστε στη Σαλαμίνα σε «πήγα»; Φανταστικές και οι «θάλασσες» του Μητροπάνου, Ήμουν σίγουρος ότι σου αρέσει το κομμάτι σαν θαλασσινός που είσαι..
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 3:13 μμ
@ Lockheart φίλε μου, η Αλίκη το ανέδειξε το κομμάτι με τον ιδιαίτερο τρόπο που το τραγούδησε. Πιστεύω όμως ότι μια πιο σύγχρονη εκτέλεαη θα έφερνε το τραγούδι πιο κοντά στη σημερινή νεολαία. Καλό απόγευμα
thalassathlimmeni
18 Δεκεμβρίου 2007 at 3:25 μμ
ωστε εσυ ησουν ο σχολιαστης ε???μμμ..για να σε εχω στα υποψη μου..χεχε
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 4:32 μμ
@ Ο μυστηριώδης σχολιαστής;;; Ναι εγώ ήμουν… το ομολογώ… 😉
thalassathlimmeni
18 Δεκεμβρίου 2007 at 6:34 μμ
σε καλωσορισα παντως….θα τα λεμε και απο εκει…χεχε
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 6:57 μμ
Σε περασα κι εγώ στους φίλους μου και στα λινκ του flickr. Δεν το πιστεύω ότι είσαι κι εσύ από Χανιά…Φιλιά να είσαι καλά.
ocean....
18 Δεκεμβρίου 2007 at 10:07 μμ
κι αλλη πατριδαα;;;;; βασιλη μου πολλοι γιναμε οι χανιωτες.. εε; λες να χει κατι το μερος;; να φταινε τα σοκκακια..;; το κουνκαπι…;; η μηπως ο φαρος με τη μυστηριωδη ιστορια του..;;; ποιος ξερει.. καλο βραδυ..
vasilis
18 Δεκεμβρίου 2007 at 10:47 μμ
Τι θα γίνει με σας τους κρητικούς και μάλιστα τους Χανιώτες μέσα στα μπλογκς μου λες; Πάντως πρέπει να επισκεφτώ Χανιά γιαδουρια που δεν έχω πάει, μπορεί να γίνει και το καλοκαίρι. Τρεις ώρες είναι με το φέρυ από Γύθειο. Μυστηριώδης η ιστορία του Φάρου στα Χανιά; για πες λεπτομέρειες…