Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, είναι το «Φίλε»του Γιάννη
Σπανού που τραγούδησε μοναδικά η Τάνια Τσανακλίδου κι έχει
να κάνει με την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για συντροφιά και
κουβέντα.
Σήμερα ξέρω -ζώντας μαζί σας στην μπλογκόσφαιρα- ότι είναι
πολύ δυνατή αυτή η ανάγκη και παράγει ποικίλα αποτελέσματα.
Δημιουργεί απλόχερα συναισθήματα αλλά και εικόνες. Φοβάμαι
πολλές φορές όμως ότι είναι πλαστές. Γιατί η ανωνυμία που
συνοδεύει πολλούς από εμάς μπορεί να εξυψώνει τη φαντασία.
Μπορεί να εξιδανικεύει κάποιον μόνο από μια εικόνα ή μερικά
ζευγάρια αρμονικά ταιριασμένες λέξεις. Πληγώνει όμως την
αλήθεια που κουβαλάμε. Αυτή που τελικά έστω και με μια μικρή
κάλυψη, οφείλουμε να βρίσκουμε τρόπο να την εμφανίζουμε…
Η φίλη μου η «ζουφίτσα» με κάλεσε να αποκαλύψω την ιστορία του
άβαταρ, του εικονιδίου δηλαδή που με συνοδεύει εδώ και κάποιους
μήνες. Την ευχαριστώ και ανταποκρίνομαι ευχαρίστως…
Λοιπόν όπως καταλάβατε ήδη δεν είμαι ο Gerard Butler του
άβαταρ…Ο ηθοποιός που έκανε τον Λεωνίδα στους «300» και
βλέπετε σε όλες τις φωτό εκτός από τη δεύτερη που είναι ο
Ewan MacGregor όπως ενημερώθηκα αργότερα…
Άν ήμουν όμως ο Gerard (ή ο Εwan ή κάπως έτσι) να ξέρετε ότι τον
ίδιο χρόνο, διάθεση και ανάγκη να κάνω μπλογκ δεν θα τον είχα…
Κάποια μέρα έψαχνα σε ένα site με διάφορες εικόνες για άβαταρ
και το βρήκα. Ένα ζεστό πρόσωπο που αργότερα κατάλαβα ότι
ήταν επώνυμος. Μόνο που έχει διαφορά η εικόνα του στην ταινία
σαν Σπαρτιάτης Λεωνίδας από την πραγματική του.
Στην φωτό που ακολουθεί είμαι εγώ (ο πιο μελαχροινός) με
μερικούς καλούς φίλους, που μοιραζόμασταν τον ίδιο θάλαμο και
υπηρετούσαμε μαζί στη Σπάρτη (στο στρατόπεδο με τις λεύκες
κοντά στο Ξηροκάμπι) πριν αρκετά χρόνια, μετά από μια σκληρή
μέρα εκπαίδευσης.
Με τον έναν ειδικά στην φωτό είμασταν κολλητοί από την εποχή
των σπουδών μου.
Να είσαι καλά παλιόφιλε Στέργιε όπου κι αν είσαι.
Get a life 
Αθανασία
21 Δεκεμβρίου 2007 at 9:36 μμ
Καλησπέρα Βασίλη!!…μπορεί να έχεις δίκιο σε αυτά που λές..(και παρεπιπτόντως ήσουν ωραίο παλικάρι!!)…αλλά νομίζω ότι (για μένα πρωσοπικά μιλάω τώρα) δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση ενός ανθρώπου ή δεν είναι το πιό σημαντικό ας το πώ έτσι για μένα…(πράγμα)..όλοι μας δεν είμαστε τέλιοι όλοι μας κουβαλάμε πάρα πολλές ατέλιες και πολλά ελλατώματα…ίσως…για μένα σημασία έχει πολύ,πολύ,πολύ μεγαλύτερη αυτό που κρύβει κάποιος μέσα στη ψυχή του…τί έχει μέσα του έχει φώς;;και ομορφιά απέραντη;;ή έχει απέραντο σκοτάδι και απέραντη ασχήμια;;…αυτό μ ενδιαφέρει εμένα περισσότερο…και αυτό που κρύβει μέσα στο βλέμμα του…στα μάτια του…αυτά είναι για μένα τα σημαντικότερα…και τώρα το αν έχει ωραία μύτη,στόμα,μαλλιά κτλ,κτλ,κτλ είναι για μένα εντελώς μα εντελώς δέυτερα και επιφανειακά πράγματα…εντελώς ανούσια…και εσύ κρύβεις κάτι πολύ όμορφο μέσα σου…αλλά πολύ όμορφο όμως…και πιστεψέ με λίγους ανθρώπους έχω δεί με τόση πολύ ομορφιά μέσα τους…πολύ λίγους…και χαίρομαι που ήμουν αυτή που είχα την τύχη να μου ανοίξεις…μια μικρή ‘χαραμάδα΄και να με αφήσεις να δώ μέσα σου…και ομολογώ ότι θαμπώθηκα με αυτό που είδα!!!…ειλικρινά μόνο μιά φορά είδα τόσο φώς μέσα σε κάποιον…τόση ομορφιά πνευματική/ψυχική…Με αγάπη,Αθανασία.
Manos S.
21 Δεκεμβρίου 2007 at 9:42 μμ
φαιοπράσινη ε;;;
Κολόγερος κι εσύ!!! 😉
vasilis
21 Δεκεμβρίου 2007 at 11:32 μμ
@ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑθανασία μου καλησπέρα σου… Πάντα με γεμίζεις με τις ομορφότερες λέξεις. Εχεις δίκιο και σε ότι λες. Επειδή όμως είχα άβαταρ με πρόσωπο είναι αλήθεια ότι πολλοί και πολλές ενδεχομένως να το συνέδεσαν και να συμπέραναν ότι έβαλα το δικό μου στη φωτο. Και αυτό έπρεπε να ξεκαθαρισθεί. Κάποιες λεπτομέρεις όμως του εαυτού μου φαίνονται στην φωτό από το στρατό,αλλά η μαγεία της ανωνυμίας καλά βαστεί… Να είσαι πάντα καλά να έρχεσαι να με γεμίζεις με την ψυχή σου και όχι από χαραμάδα…πόρτα ολόκληρη έχει η ψυχή μου για σένα και μια αγκαλιά λουλούδια, Φιλιά καλό σου βράδυ
Thalassini
21 Δεκεμβρίου 2007 at 11:37 μμ
«Σ’εχω δει κάπου κάπου σε ξέρω» , οχι από το άβαταρ, όχι από τη φωτογραφία (που είναι βέβαια προκλητική γιατί έτσι όπως φαίνεσαι εξουθενωμένος είσαι για ένα χαδι στα μαλιά και ένα φιλάκι)αλλά όπως σε έχουμε γνωρίσει μέσα από εδώ.Από τα κομμάτια της ψυχής και της καρδιάς σου που μας έχεις χαρίσει, από τις καθημερινές σου στιγμές που έχουμε μοιραστεί, από τη χαρά και από τον πόνο. Από όλα αυτά που έχουμε – έχω αγαπήσει σε σένα… Ξέρω ποιος είσαι φίλε! Πυργοδεσπότη μου να’σαι πάντα καλά και ευτυχισμένος!
vasilis
21 Δεκεμβρίου 2007 at 11:37 μμ
@ Μάνο φίλε μου, φαιοκολόγερος…χαχα δεν ξέρω… εμεις τότε πάντως πολεμούσαμε με τόξα. 😉 ..214 91Ε’
Manos S.
21 Δεκεμβρίου 2007 at 11:47 μμ
233 94 ΣΤ
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:06 πμ
@ Θαλασσινή μου αγαπημενη, κάτι έχουμε τελικά μεταξύ μας όλοι εμείς στα μπλογκς. Σαν μια παράξενη σχέση που μόνο δίνεις. Σαν μια ανάγκη να αδειάσεις, να ξελαφρώσεις την ψυχή σου. Υπάρχουν μετά επαφές που αισθάνεσαι ότι σε συμπληρώνουν. Λειτουργούν κοντά σου με αγάπη. Δεν σε βλέπουν μόνο σαν λέξεις αλλά σε εκτιμούν σαν άτομο και θέλουν να σταθούν δίπλα σου. Όπως όμως και στη ζωή κάποια στιγμή συγκινείσαι κάπως περισσότερο. Φιλιά πυργοδέσποινά μου.
ΥΓ. Πραγματικά εξουθενωμένοι στη φωτό…είμασταν από το πρωϊ στον ήλιο και στο χώμα να κάνουμε βήμα για την παρέλαση. Ο πίσω μου με τα γυαλιά ήταν ο καλύτερός μου φίλος από τη εποχή της Σχολής. Πολύ καλό παιδί στενοχωρήθηκα που χαθήκαμε
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:11 πμ
@ Μανο κοντά είμαστε…κολόγερε κι εσύ και μας κάνεις τον νέο
Anna
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:34 πμ
Καλησπέρα! Ε λοιπόν σου μοιάζει πολύ. Μη σου πω ότι εσύ είσαι καλύτερος και με περισσότερη εμπειρία! Αν δεν είχα έναν απίστευτο πονοκέφαλο θα έγραφα περισσότερα!!
Δηιάνειρα
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:39 πμ
Κατάθεση ψυχής απλά /έστω και έμμεση 🙂
ritsmas
22 Δεκεμβρίου 2007 at 3:18 πμ
Χρονια πολλά και καλά βασίλη μου. Με υγεία και ενδιαφερον μεγάλο για τους δικούς σου ανθρώπους και για τους φίλους
ριτς
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 9:13 πμ
@ Άννα μου δίδυμη καλημέρα… να σαι καλά και περαστικά για τον πονοκέφαλο.
@ Διηνάειρά μου, σε ευχαριστώ, κάποια κομμάτια σκέψεων είναι και μια εικόνα από τα 24 μου
@ Ρίτσα μου χρόνια πολλά και πάλι και σε σένα. Να περάσεις τις ομορφότερες γιορτές και να χαρείς την οικογένεια όπως επιθυμείς. Θα τα πούμε και από το «σπίτι» σου.
Μαρία Νικολάου
22 Δεκεμβρίου 2007 at 10:59 πμ
Πολύ ομορφη εγγραφή Βασίλη μου, καλες γιορτες κι απο δω σου ευχομαι και αγαπη υγεια και χαμογελα σε σενα και την οικογενεια.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
η ψυχη μου το ξερει
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:09 πμ
Αχ,Βασίλη μου,τι μου κάνεις!Αυτή την ανατροπή δεν την περίμενα!!!
Ξέρεις πώς λειτουργεί το μυαλό…Θα προσαρμοστώ όμως,πού θα μου πάει!!
φιλιά και μια καλή ανατρεπτική μέρα :))
purple
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:19 πμ
καλα χριστουγεννα ευχομαι να περασεις τελεια!!! 🙂
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:55 πμ
@ Μαρία μου πορτοκαλένια, καλες γιορτές και το 2008 να είναι ομορφότερο και γεμάτο υγεία κι ευτυχία για όλους μας και σένα ειδικότερα εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:01 μμ
@ Ψυχή μου δεν ήθελα να σου χαλάσω τη φαντασίωση… Αλλά δεν είμαι ο Τζέραρντ ψυχή μου… Ίσως το χριστουγεννιάτικο δώρο μου να είναι η πραγματική μου εξωτερική εικόνα… Κάτι αληθινό μέσα στην ανωνυμία μας και στον «αέρα» του διαδικτύου… Φιλιά (σαν Βασίλης είναι πιο γλυκά πίστεψέ με) και καλά Χριστούγεννα, ότι ποθείς για τη νέα χρονιά να το έχεις στην αγκαλιά σου 😉
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:02 μμ
@ Purple, καλά Χριστούγεννα και σε σένα, να τα περάσεις αγκαλιά με τα πιο αγαπημένα σου πρόσωπα…
η ψυχη μου το ξερει
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:34 μμ
Ναι,έτσι είναι,Βασίλη μου!Η αλήθεια θέλει το χρόνο της,αλλά πάντα στο τέλος λειτουργεί υπέρ της:)
Να ‘χεις μια χρονιά όπως την ποθεί η ψυχούλα σου για σένα και τους αγαπημένους σου!!
φιλιά πολλά…
thalassathlimmeni
22 Δεκεμβρίου 2007 at 12:50 μμ
φτου….και νομιζα οτι ειχα βρει τον κλωνο του Gerard….
αστειευομαι φυσικα…
η επιλογη του αβαταρ πιστευω οτι ταιριαζει πολυ με την προσωπικοτητα σου (απο Gerard δεν ξερω αν εχεις δει την ταινια Dear Frankie και θα βγει και μια ρομαντικη του σε λιγες μερες το PS I love you) Με αυτο λοιπον το γλυκο προσωπο ταιριαζετε και φυσικα ο συνδυασμος με τη Σπαρτη ειναι ιδανικος…
zoyfitsa
22 Δεκεμβρίου 2007 at 1:30 μμ
Καλημερα Βασιλη μου,
ματαια προσπαθησα να σου γραψω χθες το βραδυ μιας και η κουραση σε συνδιασμο με τον Μορφεα ειχαν στησει παρτακι εναντιον μου..!
Θα συμφωνησω με την Αρχοντισσα μας πως η επιλογη του αβαταρ σου ειναι τελεια σε συνδιασμο με αυτη την υπεροχη ψυχουλα σου.
Ποτε στην ζωη μου δεν εκρινα τους ανθρωπους μονο απο την εξωτερικη τους εμφανιση…πιστεψε με ολο το μεγαλειο μας βρισκεται εκει στο βαθος της ψυχης μας…
Καλο σ/κ να εχεις καλε μου.
zoyfitsa
22 Δεκεμβρίου 2007 at 1:32 μμ
Μην με μαλωσεις…..
θελω πολυ να σε ευχαριστησω που αποδεχτικες την προσκλησουλα μου μα ποιο πολυ για το «φιλη μου Ζουφιτσα..»
ειναι υπεροχο να σε θεωρει φιλη του καποιος διαδυκτιακος φιλος αναμεσα σε τοσους αγνωστους…
Να εισαι καλα Βασιλη μου φιλια πολλα.
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 1:49 μμ
@ Ψυχή μου το ξέρω …σε λίγο καιρό θα με αποδεχθείς όπως είμαι ή μάλλον όπως Δεν είμαι, εξάλλου αν σε τράβηξε κάτι σε μένα πιστεύω ότι δεν ήταν το άβαταρ, τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Μια εικόνα μπορεί στο χρόνο να αλλάξει, η ψυχή όμως ταξιδεύει ίδια.
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 1:54 μμ
@ Θάλασσα θλιμμένη μου, φοβάμαι ότι… θα οργανώσω κλαμπ απογοητευμένων αναγνωστριών Gerard … 😉 Χαίρομαι που σου άρεσε σαν επιλογή το αβαταρ κι περισσότερο που κρίνεις ότι μου ταιριάζει. Εχεις κι εσύ δίκιο… Η εσωτερική εμφάνιση μετράει, αυτή αντέχει στο χρόνο. Φιλιά πολλά
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 1:58 μμ
@ Γλυκειά μου ζουφίτσα, εγώ σε ευχαριστώ που με διάλεξες για να μιλήσω για το άβαταρ. Και με παρακίνησες να μιλήσω λίγο για μένα, χαίρομαι που είσαι καλά και η φράση σου για το «μεγαλείο της ψυχής» είναι μοναδικά περιεκτική
thalassathlimmeni
22 Δεκεμβρίου 2007 at 2:19 μμ
δεν αναφερθηκα στην εξωτερικη εμφανιση γιατι πολυ απλα ερχεται και παρερχεται και στη συγκεκριμενη περιπτωση scripta manent…
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 2:45 μμ
@ Θαλασοθλιμμένο μου είσαι πολύ ευαίθητος χαρακτήρας και τέτοιοι σπανίζουν. Να είσαι παντα καλά, σε ευχαριστώ, έκανες ίσως το πιο σεμνό και τιμητικό σχόλιο που γινόταν.
thalassathlimmeni
22 Δεκεμβρίου 2007 at 3:39 μμ
Ο,τι πιστεψα εγραψα….τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσοτερο…
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 4:10 μμ
@ Παίζει ρόλο ποιος λέει τι και το σκεπτικό του. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.
thalassathlimmeni
22 Δεκεμβρίου 2007 at 4:36 μμ
Ουκ εν τω πολλω το ευ…
Με βρισκεις απολυτως συμφωνη…
Η ποσοτητα αποδεικνυει καθημερινα την ελλειψη ποιοτητας…
Γλαρένια
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:02 μμ
ΦΊΛΕ,
ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΤΊ ΕΊΠΑΝ ΟΙ ΆΛΛΟΙ, ΔΕΝ ΈΧΩ ΧΡΌΝΟ ΝΑ ΔΙΑΒΆΣΩ, ΑΛΛΆ ΕΣΎ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ …ΒΓΆΖΕΙΣ ΜΆΤΙ… ΚΑΜΊΑ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΑΒΑΤΆΡ ΣΟΥ..
ΑΑααα, όλα κι’ όλα, τώρα που αποκαλύφτηκες, δεν ξέρω τί θα κάνεις, να αλλάξεις αβαταρ…
😉
Να σε χαίρεται που σε ‘χει!!!!!
:-))))
ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
νατασσάκι
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:10 μμ
Καλησπέρα Βασίλη μου
νομίζεις ότι εδώ μέσα, που κυρίως λειτουργεί ο λόγος, θα είχε μεγάλη σημασία μια τόση δα εικόνα; Πιστεύω – και πες μου αν δεν συμφωνείς – ότι αυτά που λες/γράφεις είναι που μετράνε – αλλιώς, μόνο τα φωτομοντέλα θα είχαν ελπίδες…
Άσε που, το τι αρέσει στον καθένα μας, ακόμα και στην εξωτερική εμφάνιση, είναι τόσο υποκειμενικό – δεν σου έχει τύχει να δεις ζευγάρια και να αναρωτηθείς:μα τι του βρίσκει; Ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνει «κλικ» στον άλλο.
*και το τραγούδι, υπέροχο! 🙂
Να περάσεις καλά αυτές τις γιορτινές μέρες με την οικογένειά σου – όσο πιο καλά και χαρούμενα και ξεκούραστα γίνεται.
Φιλιά πολλά
Manos S.
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:20 μμ
Εμείς φίλε φοράγαμε παραλλαγής…και βγαίναμε έξω με πολιτικά!!!
Είμαστε μικρά παιδιά εμείς… 😛
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:33 μμ
@ Θαλασσοθλιμμένο μου, το σημαντικό σε έναν άνθρωπο είναι να έχει τη δυνατότητα να κρίνει και να σκέφτεται, να μην ενεργεί και να μην κινείται σύμφωνα μόνο με την εικόνα αλλά και από αυτό που βρίσκεται πίσω της. Με εντυπωσιάζει η ώριμη σου σκέψη, παρότι είσαι μικρή.
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:38 μμ
@ Γλαρένια μου σε ευχαριστώ, όχι δεν αλλάζω άβαταρ, τώρα εξάλλου έγινε γνωστό ότι δεν είμαι αυτός στην εικόνα 😉 Κι εσύ να περάσεις όμορφες γιορτές. Να είσαι πάντα καλα.
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:54 μμ
@ Δεν διαφωνώ σε τίποτα από όσα λες νατασσάκι μου, άλλωστε ο σκοπός μου ήταν να σαρκάσω την όλη κατάσταση, χωρίς να ζηλεύω φυσικά τον κύριο Μπάτλερ. Τα μπλογκς είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι. Μερικές φορές συνδέεται η εικόνα με τα γραπτά. Αν και ο κόσμος που με επισκέφτεται του αρέσει κυρίως ο τρόπος γραφής μου. Σκέφτηκα όμως κάποια στιγμή ότι «ντύνομαι» σε σώμα άλλου και δημιουργώ εσφαλμένες εντυπώσεις. Κι αυτό με ανάγκασε να καθαρίσω λίγο και την εικόνα μου αν και αυτό που με χαρακτηρίζει και ψάχνω γενικά είναι τα εσωτερικά χαρίσματα. Εχω δει κι εγώ «αταίριαστα» ζευγάρια στην πρώτη ματιά που δεν μπορείς όμως να φανταστείς πόσο ευτυχισμένα είναι, γιατί τα ενώνουν άλλα πράγματα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Και συ να περάσεις όμορφες γιορτές με την οικογένειά σου και πολλά φιλιά στον ΑστερΆκη που είναι σα να τον ξέρω από τις τόσες περιγραφες… 😉
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 7:57 μμ
@ Ξέρω Μάνο ότι λίγο μετά ήρθαν οι παραλλαγής και οι έξοδοι με πολιτικά. Εγώ λόγω εντοπιότητας έβγαινα με πολιτικά …είχα και διανυκτέρευση στην Σπαρτη… Καλά ήταν. Ναι, εσύ πήγες μικρός στο στρατό, εγώ στα 24.
ειρήνη
22 Δεκεμβρίου 2007 at 9:55 μμ
Καποιος έκανε σολάριουμ στη σκοπιάαααααααααααα!!!
πλάκα κάνω!!!
μια χαρά η φώτο και η δικιά σου και του κυρίου…και γω είχα κάνει την γκάφα να σε συνδυάσω με τη φώτο θυμάσαι? μόνο να.,.. που δεν είδα το this is Spartaaaa
και με την ευκαιρία…
δεν εισαι πια «ανώνυμος» βασίλη μου… είσαι ο βασίλης μας!!! το φιλαράκι μας…η παρείτσα μας… με τις καταπληκτικές γραφές σου!!!!
άρα είσαι ο Βασίλης ΜΑΣ!!!
καλά χριστούγεννα εύχομαι βασίλη σου σε σένα κα την οικογένειά σου! με υγεία και αγάπη… πολλή πολλή αγάπη!!!
σας φιλώ!
fava
22 Δεκεμβρίου 2007 at 10:01 μμ
ΠΟυ σαι Βασιληηηηηη!!! Εσυ εισαι πιο ωραιοs βρε! Αλλαξε το και βαλε τη δικη σου! 😉
(εγω παντως δεν τον ηξερα τον αλλον, νομιζα οτι ησουν εσυ 🙂 )
Καλες γιορτες!!! (ματαρες ε?)
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 10:26 μμ
@ Ειρήνη μου, χαχα η ελήθεια είναι ότι ήταν Σεπτέμβριος και ήμουν ακόμα με την αρμύρα από τα μπάνια, βλέπεις και το ρολόι στο χέρι να έχει κάνει σχέδιο…εντάξει δεν δικαιολογούμαι.. είμαι μαυριδερός, εμείς εκεί κάτω οι νότιοι το έχουμε αυτό το στοιχείο.
Θέλω να είμαι ο Βασίλης όλων, ένας καλός φίλος, ένας απλός συνηθισμένος άνθρωπος που γράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου….
Καλά Χριστούγεννα και σε σένα και στην οικογένειά σου, πολλά φιλιά με την αγάπη μου
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 10:35 μμ
@ Φάβα μου σε ευχαριστώ γλυκειά μου, προτιμώ να με εκπροσωπεί η φατσούλα του Τζέραρντ κι εγώ μόνο να γράφω. Φιλιά πολλά να έχεις καλές γιορτές επίσης…
askardamikti
22 Δεκεμβρίου 2007 at 10:47 μμ
Εγώ Βασίλη θα σε γνώριζα και χωρίς τη διευκρίνιση της … μελαχρινότητας! χαχαχα
Χρόνια πολλά φίλε, καλά Χριστούγεννα, με υγεία και ευτυχία για σένα και την οικογένειά σου!
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:06 μμ
Ε, ναι φυσικά Ασκάρ εσύ είσαι από τα ελάχιστα άτομα που με ξέρουν από κοντά, η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το κάνω κουϊζ να δώ ποιός και ποια θα βρει το ποιος είμαι στη φωτό…Αλλά σκέφτηκα ότι αρκετά μπερδέματα έκανα με το άβαταρ…
Καλές γιορτές επίσης σε σένα και ότι επιθυμείς να στο φέρει η νέα χρονιά…
Anna
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:17 μμ
Καλησπέρα!!!!
vasilis
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:36 μμ
Καλησπέρα Άννα…
Κατια
22 Δεκεμβρίου 2007 at 11:58 μμ
Είναι ωραία να ξέρεις με ποιον μιλάς…Μπορεί μερικές φορες η ανωνυμία του διαδικτύου να ειναι απελευθερωτική, αλλά όταν δεν έχεις κάτι να κρύψεις, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τα μάτια αυτου που γράφει τοσο όμορφα…
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 12:16 πμ
Κάτια μου, καλή η σκέψη σου… δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να εμφανιστώ από την αρχή όπως πρέπει με την δική μου εικόνα αν ήξερα ότι θα εξασφάλιζα τον απαιτούμενο σεβασμό. Δυστυχώς όμως ο κόσμος του διαδικτύου όπως και της κοινωνίας και της δουλειάς μας δεν έχει μόνο αγγέλους. Έτσι ενα μίνιμουμ ασφάλειας θέλω να το έχω απλά για να μπορώ να ανοίγομαι. Καληνύχτα σου και σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
thalassathlimmeni
23 Δεκεμβρίου 2007 at 12:34 πμ
Πιστευω ακραδαντα οτι η εικονα δεν εχει να πει τιποτα μπροστα στην καθημερινη επαφη και τριβη ακομα και μεσα σε ενα blog…δεν μπορω να κρινω αν με εναν ανθρωπο ταιριαζω πνευματικα βλεποντας τη φωτογραφια του….αυτο μπορω να το ελεγξω περισσοτερο μεσω του λογου ειτε προφορικου ειτε γραπτου
Κατια
23 Δεκεμβρίου 2007 at 12:34 πμ
Τωρα που το σκέφτομαι, έχεις δίκιο…Κάποιες στιγμές νιώθω ότι τα πάντα είναι αγγελικά φτιαγμένα και δεν υπάρχουν κίνδυνοι….χαχαχαχαχα…σαν να ειμαι από αλλού…χαχαχαχα
καληνύχτα
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 12:51 πμ
@ Θάλασσα θλιμένη μου, αυτό είναι που λες. Δεν αρκεί μια εικόνα. Ακόμα και την πιο ωραία εικόνα να έχεις δίπλα σου, κάποια στιγμή θα την βαρεθείς. Αντίθετα ένα καλό «λόγο» πάντα τον ζητάμε και κάθε φορά είναι σαν να τον ακούμε για πρώτη φορά. Και φυσικά πίσω από τις λέξεις κρύβεται κάποιος άνθρωπος, κάποια ψυχή που γράφει προσπαθώντας να επικοινωνήσει
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 1:00 πμ
@ Κάτια μου είδα από την πρώτη στιγμή ότι χρησιμοποιείς μια όμορφη φωτό σου που είναι μάλιστα λίγο στοχαστική ως μελαγχολική (αυτό μου βγάζει), άρα έχεις άποψη που την σέβομαι και δεν θέλω να την αλλάξεις… Όταν βλέπω το όνομά σου αμέσως σε προσωποποιώ με την φωτογραφία σου, σαν μια αυτόματη κίνηση του μυαλού. Για μένα είναι πολύ όμορφο αυτό και εκτός της κρύας απόλυτης ανωνυμίας. Μακάρι να είναι για όλους το ίδιο. Φιλιά πολλά νυχτερινά…
thalassathlimmeni
23 Δεκεμβρίου 2007 at 1:01 πμ
Ευτυχως η δυστυχως ανηκω στη μειοψηφια οπου εναν ανθρωπο τον «κοβει» μεσω του διαλογου.Αν εντος δεκαλεπτου παρατηρησω τελμα…αποχωρω.Και εκει ερχεται η «αδυναμια»της εμφανισης
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 1:24 πμ
@ Το λίγο της εκπληκτικής εμφάνισης και το πολύ της δύναμης του μυαλού. Όλα τελικά από το μυαλό ξεκινάνε και εκεί καταλήγουν. Έχεις μάθει να λειτουργείς εσωτερικά. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να αισθανθείς τον άλλο και να πονέσεις για εκείνον… Όταν μπορείς να μοιραστείς αυτό πάει να πει ότι είσαι Άνθρωπος που αισθάνεται
με το φεγγαρι αγκαλια
23 Δεκεμβρίου 2007 at 2:19 πμ
καλααα τι ειναι αυτο που βλεπω περασμενα μεσανυχτα ξενυχτισα γυναικα;βασιληηηηηηηη…δεν εισαι αυτος ο κουκλος που πιστευα τοοοσο καιρο..διαμαρτυρομαιιιι..θελω ολα τα σχολια μου πισωωω!!!
😛 😛 😛 😛 😛
φιλια..ομορφε!
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 11:02 πμ
@ Δεν σε πρόλαβα το βράδυ φεγγαρι μου να σε βάλω και σένα στο κλαμπ των …απογοητευμένων αναγνωστριών μου 😉 … αλλά σχόλια δεν επιστέφονται…μόνο αγάπη και αγκαλιές, Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές να έχεις και τις ευχές μου για κάθε ευτυχία, πολλά φιλιά
Anna
23 Δεκεμβρίου 2007 at 1:01 μμ
Καλημέρα! Ομορφε!
thalassinimatia
23 Δεκεμβρίου 2007 at 2:05 μμ
Καλημέρα Σμαραγδένιε μου Βασιλιά! 🙂
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 2:59 μμ
@ Καλό μεσημέρι πατριωτάκι μου δίδυμο, σε ευχαριστώ προτιμώ όμως να βρίσκεις όμορφο τον χαρακτήρα μου και τον τρόπο που γράφω και εκφράζομαι. Όμως μια γλυκειά κουβέντα από ένα κορίτσι όπως εσύ με σκλαβώνει. Φιλιά
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 3:02 μμ
@ Θαλασσένιο μου παραμύθι καλό μεσημεράκι και σε σένα. Βασιλιάς ; Με μια υπήκοο
Thalassini
23 Δεκεμβρίου 2007 at 3:34 μμ
Και βέβαια Βασιλιάς, γιατί η λέξη αυτή έχει το μισό σου όνομα και κάτι από ήλιο γιατί μας ζεσταίνεις με αυτά που γράφεις. Τώρα για υπηκόους δεν κατέω εγώ…. μια πυργοδέσποινα ξέρω μόνο!
παρέ και μια μαντινάδα που στην έγραψε και αλλού 😉
«Βασιλικής φωλιά παιδί, γλυκειάς αυγής αηδόνι
όλος ο κόσμος σ’αγαπά και σ’αποκαμαρώνει»
Διαβάζω ένα ιπποτικό μυθυστόρημα και σε θυμήθηκα Σμαραγδένιε Ιππότη!Αντε να γράψεις και εσύ κανένα να αποτρελλαθούμε εντελώς!
🙂
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 3:53 μμ
Γλυκειά μου πυργοδέσποινα
και ρόδο στη αυγή μου
ένα φιλί στέλνω γλυκό
που πότισε η γή μου
Το πότισε το ανάθρεψε
με έρωτα και δάκρυ
μα τώρα θε να ενωθεί
στο κύμα σου
με αγάπη
Μαριλένα
23 Δεκεμβρίου 2007 at 7:14 μμ
Ελα καλέ, εσυ είσαι πολύ καλύτερος του «Λεωνίδα» (κι εγω νόμιζα πως εσύ ήσουν το άβαταρ) 🙂
φιλιά, να ‘σαι πάντα καλά και να περάσεις πολύ πολύ όμορφες γιορτές :))))
xxxx
vasilis
23 Δεκεμβρίου 2007 at 9:13 μμ
@ Μαριλενα μου κι εσύ να περάσεις υπέροχα τις γιορτές, αχ τα νιάτα Μαριλένα μου όμως δε γυρνάνε, θυμάσαι τι σου είπα όταν είδα και δικές σου φωτό. Μια κούκλα είσαι…
Δηιάνειρα
23 Δεκεμβρίου 2007 at 11:53 μμ
Πάντως την πρώτη φορά,δε ήξερα οτι είναι ηθοποιός..δεν ασχολούμαι πολύ βλέπεις…
thalassinimatia
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:29 πμ
Ονειρά γλυκά σμαραγδένιε μου!
Anna
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:35 πμ
Καλησπέρες!!!!
Anna
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:36 πμ
Σουέχω φυλλάξει γλυκό!!!! Για πέρνα είναι από την πατρίδα!
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:48 πμ
@ Διηάνειρά μου, ηθοποιός αλλά κι εγώ τον διάλεξα σαν ένα ζεστό προσωπο δεν ήξερα ότι είναι ηθοποιός
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:51 πμ
@ Όνειρά γλυκά και σε σένα πυργοδέσποινά μου
Βασιλεία
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:52 πμ
Καλά, ρε παιδάκι μου γιατί δε το λες τόσο καιρό πως δεν είσαι αυτός! Λέω και’γω, και ευαίσθητος και γράφει καλά και κούκλος. Μου’ χες γαμήσει την ψυχολογία. Τώρα που ξέρω ότι είσαι κοινώς θνητός παίρνω πίσω τις κατάρες και τα βουντού. Καλά Χριστούγεννα!
Manos S.
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:56 πμ
…με λίγα λόγια δε βλέπεσε 🙂
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 1:00 πμ
@ Καλησπέρα Αννούλα έρχομαι φύλαξε μου μια γωνία
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 1:18 πμ
@ Βασιλεία μου έπρεπε να έρθουν χριστούγεννα για να αποκαλυφθώ… Αφού σου αρέσω κι έτσι … καλύτερα είναι για την ψυχολογία σου τουλάχιστον. Καλά Χριστούγεννα επίσης, φιλιά
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 1:21 πμ
@ Κάτσε ρε Μανο κι εσύ.. Κοινός θνητός είπε η κοπέλλα είμαι πια… πώς το μετέφρασες εσυ ότι δεν βλέπομαι; Μπορεί να εννοεί ότι είμαι πια πιο προσεγγίσιμος… 😉
ocean....
24 Δεκεμβρίου 2007 at 8:34 πμ
καλη σου μερα βασιλη καλα χριτουγεννα να χουμε! σπαρτη υπηρετισα κ γω για λιγο… ο.α… βλεπεις..
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 9:10 πμ
@ Κι εσύ Σπάρτη; Είδες πόσα κοινά έχουμε τελικά ωκεανέ; Να έχεις τα ομορφότερα Χριστούγεννα σου εύχομαι
ocean....
24 Δεκεμβρίου 2007 at 9:31 πμ
κ γω κ γω βασιλη επισης!!!!! πολλα κοινα ε;; ελπιζω να πουμε κ τις ευχες απο κοντα καποια στιγμη.. ολοψυχα καλες γιορτες!!
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 9:38 πμ
Κι εγώ το εύχομαι να βρεθούμε ωκεανέ, καλές γιορτές
spitogata
24 Δεκεμβρίου 2007 at 12:42 μμ
Μπερδεύομαι με αυτό το άτιμο το wordpress…
Ξαναγράφω το σχόλιο που κατά λάθος πήγε παρακάτω.
Μια χαρά κούκλος είσαι και πραγματικά, γιατί να εμφανίζεσαι ως κάποιος άλλος, από την στιγμή που επιλέγεις να έχεις άβαταρ μια προσωπογραφία?
Άλλαξέ το και βάλε τον «αληθινό» Βασίλη!
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 1:01 μμ
Σπιτόγατα, ακριβώς αυτό κάνω, επιλέγω μια προσωπογραφία για άβαταρ. Δεν είμαι «κούκλος» αλλά ούτε με απασχολεί η εξωτερική εικόνα μου να την προβάλλω και να την πλασσάρω. Δεν είναι γραφείο γνωριμιών εδώ. Αν ήταν έτσι θα έβαζα και το κινητό μου στο άβαταρ… Έξι μήνες σε αυτό το ρημαδομπλογκ ψυχή καταθέτω και εσωτερικές εικόνες. Δεν σε αδικώ, αλλά δεν με ξέρεις καθόλου. Πίσω από την εικόνα αυτή που επέλεξα για άβαταρ εγώ είδα ένα ζεστό πρόσωπο και φυσικά αυτό δεν αλλάζει. Αν με θεωρείς ανειλικρινή και ψεύτικο, ζητώ ταπεινά συγνώμη…
Kat
24 Δεκεμβρίου 2007 at 5:15 μμ
Don’t compare yourself to Kiefer Sutherland, you’re much more adorable, sweet and better looking than him. 🙂
Merry Christmas, Xronia Polla and Kales Giortes. Happiness, health and love always from Kat, not just for today, but every day! >^^<
vasilis
24 Δεκεμβρίου 2007 at 5:43 μμ
Dear Kat, I thought that this was Gerard Butler… 🙂 Thanks any way for your sweet words about me. I just wanted a warm face represent me, not a handsome one. I tried touch souls by «get a life» my inner blog 6 months ago. I hope that the result is more adorable than any picture of me or anyone.
Merry Christmas to you, health and love -much love in your little heart every day. Many kisses
αθανασια
25 Δεκεμβρίου 2007 at 12:36 πμ
αθανασια οριτζιναλ εδω….σοκ…ειμαι απο το ξηροκαμπι…μικρος ο κοσμος,και καλα χριστουγεννα!
vasilis
25 Δεκεμβρίου 2007 at 10:11 πμ
@ Αθανασία μου, χρόνια πολλά…ώστε από το Ξηροκάμπι… έχω ωραίες αναμνήσεις απ’ τον τόπο σου. Εγώ είμαι από το Γύθειο. Φιλιά πατριωτάκι μου
Kat
25 Δεκεμβρίου 2007 at 6:47 μμ
Ekana lathos! To protos kai tritos einai Gerard, alla to defteros einai Ewan MacGregor (oxi Kiefer Sutherland). I think you’re beautiful no matter what, no comparison. With words, with poetry, with thoughts, with heart, with soul, I’m glad you’re filling our lives with who you are. Filakia!
vasilis
25 Δεκεμβρίου 2007 at 7:21 μμ
My dear Kat, thanks again. I already put the right names on the post. I have to say that you surprise me. It’ so amazing! Can you really understand all the meaning of my poems? All the feeling of the articles? Althought you ‘re a foreigner..unbelievable …I understand it is difficult, isn’t it? It’ so sweet from you and so much honour for me. Let me give you a big kiss !
Σπύρος
25 Δεκεμβρίου 2007 at 11:01 μμ
Ωραίος ο ψάρακλας!!!
vasilis
25 Δεκεμβρίου 2007 at 11:08 μμ
Σπύρο χρόνια πολλά φίλε μου… Πολύ ψάρι όμως.. Και τα λέπια ακόμα …φαίνονται
aaduck
26 Δεκεμβρίου 2007 at 1:45 πμ
Billy Butler!!!
Κι εγώ νόμιζα πως ήσουν εσύ, αλλά είσαι σαφώς ομορφότερος από τον Σκοτσέζο-Σπαρτιάτη, εσύ ένας Σπαρτιάτης-Σπαρτιάτης!
Άλλαξε άβαταρ, καλέ 😉
Πλάκα κάνω φυσικά, με ό,τι νιώθεις καλύτερα να γράφεις, εξάλλου, έτσι σε μάθαμε τώρα 🙂
vasilis
26 Δεκεμβρίου 2007 at 9:28 πμ
@ Γλυκό μου παπί, χαχα! σε ευχαριστώ και χρόνια πολλά…Όπως βλέπεις προσπαθώ να επικοινωνώ κυρίως με το γράψιμό μου που αντανακλά στο χαρακτήρα και στην προσωπικότητά μου, εξάλλου και η εξωτερική ομορφιά της νιότης κάποια στιγμή την παρασέρνει ο χρόνος..Δε νομίζω όμως ότι κάποιος μπορεί να κόλλησε εδώ λόγω της ωραίας φάτσας του Butler στο άβαταρ. Ίσως ήταν ένα δέλεαρ για να έρθει, αλλά ως εκεί. Το κακό είναι ότι το έχω συνηθίσει αυτό το άβαταρ, με εκφράζει αυτο το βλέμμα, αν και προσπάθησα, το άλλαξα για μια μέρα αλλά δεν μπόρεσα να αποδεχθώ κάποιο άλλο τουλάχιστον τώρα και έτσι επανήλθε το παλιό …Billy Butler. Φιλιά
LOCKHEART
26 Δεκεμβρίου 2007 at 10:56 πμ
Σε τιμα η εκφραση και ειλικρινία ψυχής … . . εμένα δεν με ενδιαφέρεις πως εισαι εξω αλλα πως εισαι μέσα και αυτο το μέσα έχει αγαπη και εκει για μένα σταματούν όλα ..
φιλια 🙂
vasilis
26 Δεκεμβρίου 2007 at 11:36 πμ
Σε ευχαριστώ lockheart… σίγουρα το μέσα μας είναι αυτό που μετράει στην ουσία. Και τελικά αυτό αντέχει στο χρόνο. Μακάρι πάντα μια συμπαθητική φιγούρα κι ένα γλυκό πρόσωπο να ήταν ο καθρέφτης της ψυχής μας. Ξέρουμε συνήθως όμως ότι παραπλανά η εικόνα. Γοητεύομαι να αγγίζω ψυχές και ευαίσθητες χορδές με το λόγο και τη γραφή μου. Με απόλυτο σεβασμό στο συναίσθημα όταν μου επιστρέφεται από το αντιθετο φύλο. Φιλιά, να είσαι καλά
candys τετραδιακι
28 Δεκεμβρίου 2007 at 11:06 μμ
Aμαν!!
Τι κουκλος εισαι εσυ Βασιλη μου???? :))
Φτου σου:**
Μουτς!!
vasilis
29 Δεκεμβρίου 2007 at 7:51 πμ
@ Φιλιά Κάντυ μου χαχα! να είσαι καλά…αν και προτιμώ να γεμίζω μια γυναίκα ψυχικά και σαν σύνολο δεν με χαλάει μια επιβεβαίωση… πάντως εκεί στη φωτό είμαι μικρός
ΥΓ. Τα σχόλιά σου και πάλι βγήκαν με καθυστέρηση γιατί τα έβγαλε για προέγκριση μη δίνεις σημασία το έχει ξανακάνει στο δικό σου είναι ανυπόφορο το σύστημα οι μηχανές του κολλάνε
hitchhiker
4 Ιανουαρίου 2008 at 11:24 πμ
Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου!
Σπάρτη ε;Μήπως έκανες και σκοπιά στο τομέα 2;Κάπως έτσι το λέγανε.
Πέρασα και γω από κει ένα φεγγάρι σαν οδηγός.Πολύ υγρασία και κρύο ρε συ.Τι ήταν αυτό;Πήγα Ιανουάριο εως Μάρτιο 98 εάν θυμάμαι καλά.
251 σειρά.
vasilis
4 Ιανουαρίου 2008 at 3:04 μμ
Σε ευχαριστώ hitchhicker φίλε μου…Καλή χρονιά και χρόνια πολλά και σε σένα. Κι εσυ στο «δρόμο με τις λεύκες» έτσι; Εγώ 214 πολύ παλιότερός σου… Στον τομέα 2 δεν έκανα σκοπιά γιατί με πήραν δόκιμο και έκανα στην κεντρική πύλη, έκατσα κι εγώ από Σεπτέμβρη ώς Μάρτη, κρύο και υγρασία φίλε έχεις δίκιο είχαμε και «κορέους» ;), έμαθα όμως και να οδηγώ φορτηγό.Καλά ήτανε.
astropeleki
15 Ιανουαρίου 2008 at 2:29 μμ
Έχεις πρόσκληση!!!
vasilis
15 Ιανουαρίου 2008 at 4:11 μμ
Ευχαριστώ αστροπελέκι έρχομαι να την πάρω…