Μου θυμίζεις μια μάγισσα
που σκορπίζει
το βράδυ
μες τα μάτια τη θάλασσα
την αρμύρα
στο χάδι
–
Ένα φάρο στα πέλαγα
το φεγγάρι
επάνω
ένα αγέρι στα σύννεφα
κι ένα αστέρι
που φτάνω
–
Σαν φωτιά που στο πέρασμα
άστρων σκόνη
μοιράζει
το κορμί σου σαν κέρασμα
νεραϊδόφτιαχτο
μοιάζει
Βασίλης Πουλημενάκος
Get a life 
Mαρία Νικολάου
5 Ιουνίου 2008 at 12:16 μμ
Τι να πω …
Οχι πες μου τι να πω…;
Παιδί μου εισαι τρομερος στον εμμετρο στιχο.. και γω (δεν ξερω αν το χεις καταλαβει) οταν βλεπω εμμετρο , πρωτα κοιταω αν ειναι σωστο κι υστερα το στιχο.
Τι να κανουμε… λοξα πες το!
Βασιλη μου συγχαρητηρια. Ισως το ωραιοτερο που εχεις γραψει με τελειο μετρο και υπεροχες λεξεις.
Το λατρεψα.
vasilis
5 Ιουνίου 2008 at 12:39 μμ
@ Μαρία πορτοκαλένια μου, είχα αρκετό καιρό να γράψω στίχους και η γνώμη σου ξέρεις ότι μετράει για μένα…
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση προσπάθησα να κάνω ¨μαγικά¨ στη αιώνια γυναίκα, να της θυμίσω τη δύναμή της, να ζωντανέψω μέσα από εκείνη τη μαγεία του έρωτα…
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, σ’ ευχαριστώ,πολλά φιλιά
Thalassini
5 Ιουνίου 2008 at 12:51 μμ
«Ένα φάρο στα πέλαγα
το φεγγάρι
επάνω
ένα αγέρι στα σύννεφα
κι ένα αστέρι
που φτάνω»
Μοναδικό, τρυφερό και ταξιδιάρικο… όπως πάντα
Καλημέρα Φιλιά πολλά
askardamikti
5 Ιουνίου 2008 at 1:06 μμ
Αφού το εγκρίνει η Μαρία … εμείς τι να πούμε;
vasilis
5 Ιουνίου 2008 at 1:40 μμ
@ Θαλασσινή μου πυργοδέσποινα, αυτά που λες μου θυμίζει η «μάγισσα»
φαντάζομαι να μην υπερβάλλω, και να μην ψάχνω πολλά, έτσι ; 🙂
Είσαι πάντα γλυκειά, φιλιά ταξιδιάρικα
vasilis
5 Ιουνίου 2008 at 1:45 μμ
@ Ασκάρ, η Μαρία γράφει μοναδικά και ανεξάντλητα, εμείς που και που κι ό,τι μπορούμε. Φταίει κι η Μαριλίτσα σου, που μας έβαλε χθες την ιδέα για το έμμετρο. Περιμένουμε λοιπόν και το δικό σου… 😉
Kaveiros
5 Ιουνίου 2008 at 10:15 μμ
Ομορφη θυμηση:)
maya h melissa
5 Ιουνίου 2008 at 11:14 μμ
Είχα καιρό να μπω και να δω αν έχεις κάτι καινούργιο και διαπίστωσα ότι δεν έλλειψα τελικά και πολύ :p Το καλό είναι ότι μπαίνοντας στη σελίδα σου είδα αυτό το όμρφο ποιήμα… Πολύ γλυκό και τρυφερό…!! Και θα στο ξαναπώ, κάτι έχεις εσύ με τη θάλασσα έ; Πολύ μου αρέσει πάντως!! Αυτό το πάθος κι αυτή η ζήτηση μου αρέσει!! Μου αρέσει πολύ!!
Νεράιδα της βροχής
6 Ιουνίου 2008 at 12:29 πμ
μια στάλα να συμπληρώσει τον πίνακά σου
αλλά καυτή να χάσεις τα λογικά σου
κι ύστερα με μιας νεράιδας το νάζι
το κύμα στην στεριά της θα σε βγάζει…
φιλιά βρόχινα…
alia
6 Ιουνίου 2008 at 2:55 πμ
τι όμορφο που είναι, τι γλυκό! όμορφες εικόνες δωσμένες με μια τρυφερότητα, ή να τολμήσω να πω παιδικότητα; μου αρέσει πολύ πολύ πολύ πολύ!!
ευτυχισμένο γαλήνιο γλυκό καληνυχτοφιλάκι (βλέφαρα που κλείνουν, όσο κι αν προσπαθώ να τα κρατήσω ανοιχτά, καληνύχτα:))
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 7:25 πμ
@ Kαλημέρα Κάβειρε, μια θύμιση μαγική…
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 7:31 πμ
@ Μάγια μου, καλώς ήρθες πάλι… Έχω κι εγω λίγο χαθεί τον τελευταίο καιρό γι αυτό δεν έχασες πολλά. Με τη θάλασσα έχω μια αγάπη πράγματι και δεν μπορώ να της ξεφύγω εύκολα. Φιλιά καλημέρα
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 7:54 πμ
@ Νεράιδα μου βρόχινη
Μια στάλα από τα όνειρά της φτάνει
να πνιγώ
και η ψυχή μου θα γλυκάνει
Φιλιά πολλά, καλημέρα
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 8:08 πμ
@ Άλια μου, σε ευχαριστώ και χαίρομαι γι αυτό που λες . Μέσα από τον αυθορμητισμό και το ελεύθερο πνεύμα, βγαίνει και η παιδικότητα και η τρυφερότητα του καθενός μας. Είναι και από τους λόγους που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ με αυτά τα στοιχεία. Φιλιά , να είσαι καλά
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 12:37 μμ
παντως πολυ σε εχει μαγεψει αυτη η μαγισσα…
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 12:46 μμ
α! μην μου τα αλλαζετε θεση συνεχως…
χμ! καικι, ε;
μαλιστα…
-σνιφ! το αγιοκλημα το ειχα συνηθισει παντως!-
😉
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 12:54 μμ
Μια μάγισσα Βασιλική, η θάλασσα μονάχη της…Το αγιόκλημά σου το πήρε το καϊκι και άντε να το βρω… 🙂 Φιλιά, καλό μεσημέρι
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 1:02 μμ
ναι… αλλα εμεις αφηνομαστε στην μαγεια του καθε τι…
τι; δηλαδη «χαθηκα»;
ω μον ντιε!
🙂
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 1:03 μμ
Ασε τα σνιφ! 😉 Μια χαρά είσαι στο καϊκι… Ξεκίνησες ένα ταπεινό λινκ στο blogroll, έγινες νυχτολούλουδο, μετά αγιόκλημα, ήρθε η ώρα και για μια κρουαζιέρα …είναι και καλοκαιράκι ό,τι πρέπει…
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 1:07 μμ
ταπεινο λινκ;
εμουα;
τς!
καταλαβα…
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 1:08 μμ
και δεν με λετε «αφεντη»;
επειδη βλεπω να θαλασσοπνιγομαι η καψερη… κανενα σωσιβιο, υπαρχει;;;;
😉
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 1:10 μμ
Σε βρήκα …είσαι στο κατάστρωμα στο καίκι, στη μέση περίπου ακουμπάς στην κουπαστή κι ο αέρας σου παίρνει τα μαλλιά, έχει και θάλασσα σήμερα… 🙂
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 1:15 μμ
Δεν σε προλαβαίνω «ταπεινό λινκ»… Να προσέχεις μη «φύγεις» με τον αέρα στην θάλασσα…
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 1:16 μμ
παει η μπουκλα δηλαδη;
τσαμπα το κομμωτηριο!
για καμια τσαπαρι ειμαστε δηλαδη…
καταλαβα!
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 1:18 μμ
ετσι ειμαι εγω…
σπιντι… γκοντζαλεςςςςς!
αμ, πως;;;
και ταπεινο και να προσεχω…
μαλιστα…
αντε να δουμε τι αλλο θα ακουσουμε σημερα!
😎
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 1:26 μμ
Τι να σου πω «ταπεινό αγιόκλημα» κι εγω συνεπιβάτης είμαι, μην πω …λαθρεπιβάτης 🙂 Αλλά κι εσύ σε καϊκι πας, τη μπούκλα σκέφτεσαι;
vasilis
6 Ιουνίου 2008 at 1:52 μμ
Καλό ΣΚ Βασιλική, χάρηκα που τα είπαμε με αυτό το πιγκ- πογκ. Να είσαι καλά.
Βασιλική
6 Ιουνίου 2008 at 2:38 μμ
και πιγκ-πογκ και ταπεινο και να προσεχω!
α, σαν πολλα να με φορτωσατε σημερις!
ελειψα για ολιγα λεπτα διοτι ειχε μπει το δωδεκαποντο μεσα σε μια χαραμαδα και δεν ελεγε να βγει με τιποτες…
ειχα και την μπουκλα να με ταλαιπωρει…
πως να τα προλαβω ολα η καψερη;
ε, με λες;
😉
αφου ομως βιαστηκες δια τας ευχας…
αντευχομαι και σε σενα καλο σ/κ και οφ κορς να εισαι μπιεν!!!
-για καικι μπορει να μην ειμαι… αλλα μια εφεση στην ξενη γλωσσα την εχομεν! ασχετο!-
😆
melomenos
6 Ιουνίου 2008 at 3:53 μμ
είχα καιρό να περάσω λόγο δουλειάς
σε διαβάζω πόση ώρα μαγεία εκπέμπει κάθε ποστ σου,
σήμερα ήταν η μέρα σου για μένα και με ταξίδεψες με τις όμορφες ιστορίες σου
και αυτό το υπέροχο ποίημα στην «νεράιδα»
συγνώμη αλλά ζήλεψα… θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ, 🙂
θα μου επιτρέψεις κάποια από τις επόμενες μέρες να στολίσει τον νεραϊδόκοσμο;
Καλό σου σαββατοκύριακο
maria i.
6 Ιουνίου 2008 at 6:02 μμ
ωραία μουσική φράση, με απλά καθαρά υλικά, καλησπέρα
Αθανασία
6 Ιουνίου 2008 at 7:15 μμ
Γειάσου αγαπημένε μου Βασίλη….χαίρομαι πολύ που επέστρεψες στο παλιό αγαπημένο και υπέροχο ύφος σου!….τί ωραίο ποίημα…πολύ ωραίο τόσο πολύ ρομαντικό,γλυκό,τρυφερό και υπέροχο….μ αρέσει επειδή..περιγράφει ίσως την τέλια γυναίκα-ή το τέλιο γυναικείο πλάσμα.. αλλά το περιγράφει όμως με μια υπέροχη παιδική αφέλια και έναν υπέροχο νεανικό ρομαντισμό..με μιά αθώα νεανική τρυφερότητα….και επειδή μιλά για το αντικείμενο του πόθου ενός άντρα-τη γυναίκα-με τόσο αθώο τρόπο….και όχι με τρόπο χυδαίο και προσβλητικό γι αυτήν…και έχω και μιά εντύπωση ότι μας δείχνει και λίγο τί σημαίνει για σένα η γυναίκα και ποιά είναι η θέση της στη ζωή σου και τη καρδιά σου…! αααααχ τί ωραία φράση! ‘μου θυμίζεις μιά μάγισσα’…τέλιο! αν ερχόταν και μου λεγε ένας άντρας αυτή τη φράση… δε θα τον άφηνα να φύγει ποτέ από κοντά μου!….τέλιο ποίημα!..τέλιο απλά…εξαιρετικό…Με αγάπη,Αθανασία.
Γλυκο-Κερασο-Ζουζούνα
6 Ιουνίου 2008 at 11:19 μμ
.. την αρμύρα στο χάδι.
μένω εκεί . να είσαι καλά.
anamella
6 Ιουνίου 2008 at 11:46 μμ
Βασίλη μου είσαι πολύ τρυφερός !!!!
Καλό σου Σ/Κ
diVa
8 Ιουνίου 2008 at 10:15 πμ
Ένα όμορφο ταξίδι..ανέμελο όπου η «επιβάτης» ορίζει την πορεία που θα ακολουθήσει ο «καπετάνιος»..
Τρυφερός ο λόγος σου όπως πάντα..
aikaterinitempeli
8 Ιουνίου 2008 at 2:06 μμ
Βασίλη πολύ τρυφερό το ποίημα σου… Ύμνος στη γυναίκα. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη τόσο ρομαντικοί άνθρωποι… Τα φιλιά μου έχεις!
sea4
8 Ιουνίου 2008 at 10:18 μμ
Τυχερή… δεν υπάρχει στοιχείο που να μην της μοιάζει και να μην της το τραγούδησες…..
Λυρικότατο!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
rain
8 Ιουνίου 2008 at 11:42 μμ
Καλησπέρα Βασίλη μου, μου αρεσαν πάρα πολύ οι στίχοι σου και πραγματικά τα εύσχημα σ’αυτήν που στους ενέμπνευσαν..Την καληνύχτα μου
Alexis B
9 Ιουνίου 2008 at 4:53 πμ
Πολύ όμορφο…
Τίποτε άλλο
Απλά, πολύ όμορφο
Καλή εβδομάδα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 7:32 πμ
@ Bασιλική καλημέρα, ήμουν λίγο βιαστικός την Παρασκευή γιατί έπρεπε να φύγω. Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα 🙂
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 7:37 πμ
@ Μελωμένε, ό,τι σου αρέσει από εδώ, φίλε μου, είναι τιμή μου να στολίσει τον νεραϊδόσκοσμό σου. Έχω κι εγω λίγο χαθεί από την μπλογκόσφαιρα, αλλά φροντίζω να κρατάω την επαφή μου. Χαίρομαι που βρήκες το ποίημα όμορφο και ταξιδιάρικο γιατί αυτό είναι και ο στόχος μου σε όλα αυτά. Να αρέσει αισθητικά και να «ταξιδεύει». Καλημέρα σου
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 7:50 πμ
@ Μαρία i, καλημέρα. Σε ευχαριστώ για την παρέα και τις όμορφες σκέψεις που κι εσύ μας μοιράζεις. Φιλιά, καλή εβδομάδα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:06 πμ
@ Αθανασία μου, χαίρομαι κι εγώ να διαβάζω κάθε φορά το σχόλιό σου, γιατί το πλημμυρίζεις από την ευαισθησία σου. Σου έχω ξαναπεί ότι γράφεις πολύ τρυφερά και όμορφα… Πόσο ανάλογη απάντηση να σου δώσω τώρα για όλα αυτά που αναφέρεις; Μάλλον λοιπόν αυτή η ιδανική γυναίκα (ή ο άντρας στην περίπτωσή σου) είναι από μόνες τους οι αιτίες που μας κάνουν να τους βλέπουμε τόσο ιδανικά. Με το βλέμμα τους, με τις κινήσεις, το άγγιγμά τους, με την αφοσίωσή τους. Αυτό που μας δίνουν, μπορεί να γίνει μέσα από τα μάτια και του πιο αθώου έρωτα τόσο ιδεώδες, που να μας φαίνεται μαγικό.. που σκορπίζει χαμόγελα, λάμψη, αστροσκόνη στο πέρασμά του. Φιλιά, καλη εβδομάδα να έχεις, με την αγάπη μου 🙂
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:10 πμ
@ Ζουζούνα, καλημέρα σου, χάδι από χάδι έχει διαφορά, έτσι δεν είναι; Αυτό το «αλμυρό» που σε γοητεύει, σε κάνει να λύνεσαι και σε τρελλαίνει, μοιάζει αλλιώτικο, μαγεμένο. Έρωτας είναι η αιτία… που λέει και το τραγούδι. Φιλιά, καλή εβδομάδα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:12 πμ
@ Αναμέλλα μου κι εσύ επίσης 😉 Φιλιά καλή εβδομάδα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:15 πμ
@ diVa μου, σε αυτό το ταξίδι δε ρωτάς πολλά, δεν μιλάς πολύ, απλά ταξιδεύεις, γητεύεσαι και γητεύεις. Είναι τα όμορφα ταξίδια του μυαλού και του έρωτα, εκεί που στα μάτια σου όλα γίνονται όμορφα και μαγικά. Φιλιά καλημέρα, να είσαι καλά.
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:18 πμ
@ Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ… Ύμνος στη γυναίκα; Μου κάνει εντύπωση το σχόλιό σου, γιατί όταν το έγραφα δεν είχα τέτοιο στόχο. Χαίρομαι όμως αν βγήκε έτσι. Φιλιά πολλά, καλημέρα και καλή εβδομάδα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:26 πμ
@ Γλαρένια μου, περιγράφω ό,τι της μοιάζει και ό, τι εκείνη χαρίζει. Θα έχεις διαπιστώσει ότι όταν γραφω στίχους, συνηθίζω να κατεβάζω το …σύμπαν στα πόδια της. Τυχερή και τυχερός πάνε μαζί σε αυτά. Αν υπάρχουν στην πραγματικότητα αυτά τα όμορφα και τρυφερά σε όλα πρόσωπα θα είναι σίγουρα τυχερά… Φιλιά πολλά καλή εβδομάδα.
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:48 πμ
@ Rain μου, γλυκειά μου βροχή, σε ευχαριστώ, μάλλον τα εύσχημα πρέπει να πάνε στην ανώνυμη τρυφερή και γνήσια γυναίκα που ξέρει τον τρόπο να σκορπάει έναν άντρα και να τον μαγεύει. Έχω πει παλιότερα ότι τα μπλογκς είναι ένα «νέο ρομαντικό ρεύμα». Μπορούμε και στο 2008 να αγγίζουμε με τις λέξεις, να σπάμε την ωμότητα της εποχής και να ξανα-ερωτευθούμε χρησιμοποιώντας μόνο αγνά και ανιδιοτελή υλικά. Την ψυχή και την αυθόρμητη σκέψη μας. Ξεπερνώντας τη βιτρίνα της εικόνας και του χρήματος, μπορούμε να κοιτάξουμε βαθύτερα τον -την απέναντί μας και τελικά να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας. Φιλιά και καλημέρα
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 8:51 πμ
@ Αλέξη φίλε μου να ‘σαι καλά. Ξέρεις κι εσύ ότι γράφεις πολύ όμορφα και συναισθηματικά. Καλή εβδομάδα να έχεις.
Γλυκο - Κερασο - Ζουζούνα
9 Ιουνίου 2008 at 10:31 πμ
… και που δεν το λέει το τραγουδι, έρωτας ήταν πάντα η αιτία. Καλημέρα καλή εβδομάδα!
vasilis
9 Ιουνίου 2008 at 12:58 μμ
Ετσι ζουζούνα, πάντα ο έρωτας θα μας κυβερνά. Καλή εβδομάδα να έχεις
marilia
9 Ιουνίου 2008 at 7:56 μμ
Πανέμορφο, Βασίλη!!!
σνουποφιλάκι! 🙂
vasilis
10 Ιουνίου 2008 at 9:18 πμ
@ Καλημέρα Μαριλίτσα. Κι από μένα φιλί… πορτοκαλένιο 🙂
tdjm
11 Ιουνίου 2008 at 9:55 πμ
Πανέμορφο Βασίλη!!
Φιλιά πολλά…..
vasilis
11 Ιουνίου 2008 at 10:13 πμ
@ Καλημέρα Ντίνα μου, φιλιά κι από μένα
Βασιλική
11 Ιουνίου 2008 at 10:24 πμ
εφερα καρπουζακι, γλυκο του κουταλιου, ενα γλαστρακι πανσεδες, λιγα κουλουρακια, α! και τον καφε μου…
που να τα ακουμπησω;
😆
Ψυχή
11 Ιουνίου 2008 at 11:30 πμ
Πολύ τρυφερό και ρομαντικό αγγίζει τη ψυχή μου.
Καλό Σαββατοκύριακο Βασίλη.
Ψυχή
11 Ιουνίου 2008 at 12:33 μμ
Είδες τι παθαίνεις όταν εσύ γράφεις και οι άλλοι σου μιλάνε για τι θα κάνεις το Σαββατοκύριακο, κάνεις λάθη!!!!! χιχιχι
vasilis
11 Ιουνίου 2008 at 2:20 μμ
@ Βασιλική έφερες το καλοκαίρι ολόκληρο με την γοητεία, την ανεμελιά και τη δροσιά του. Μπορείς να το αφήσεις όπου θέλεις. Πολλά φιλιά 🙂
vasilis
11 Ιουνίου 2008 at 2:23 μμ
@ Ψυχή μου, σε ευχαριστώ για το σχόλιο, σα να είσαι στο μυαλό μου όμως, μη νομίζεις ότι έκανες λάθος, από μέρες το σκέφτομαι το ΣΚ, είναι μάλιστα και τριήμερο, έχω και το πάρτυ της κόρης μου το Σάββατο λόγω γενεθλίων και τρέχω για τις σχετικές ετοιμασίες… Φιλιά πολλά, να είσαι καλά 🙂
Νίκος
23 Ιουνίου 2008 at 7:43 μμ
Λόγω της αδελφής μου Μαρίας, διαβάζω μερικές φορές ποιήματα, και λογοτεχνικά κείμενα που έχουν σχέση με τον «κύκλο των χαμένων ποιητών» της .
Το ποίημα «μου θυμίζεις μια μάγισσα» είναι πάρα πολύ καλό και ευχάριστο. Άν και δεν είμαι ειδικός θα έπαιρνα το θάρος να πω ότι η λέξη «αστροσκόνη» θα «ηχούσε» πιο ευχάριστα αν γραφόταν «άστρων σκόνη».
Εξαίρετο ποιήμα. Συγχαρητήρια !!!
vasilis
24 Ιουνίου 2008 at 7:32 πμ
@ Καλώς ήρθες στο μπλογκ Νίκο. Σε ευχαριστώ και για την επισήμανση και για την εκτίμηση για το ποίημα. Η αδελφή σου η Μαρία φαντάζομαι ότι είναι η γνωστή και σε μένα ποιήτρια.. Γράφει εκπληκτικά και είναι πηγή έμπνευσης. Να την χαίρεσαι, καλημέρα