Πες μου την ώρα
Σαν ταξιδιάρικο πουλί
του παραδείσου
μία στιγμή απ’ την ψυχή
την παιδική σου…
–
Πες μου την ώρα που γυρνάς
τα καλοκαίρια
για να σε ψάξω τις βραδιές
μέσα στ’ αστέρια
Πες μου την ώρα που ξυπνάς
να σε κοιμίσω
την ώρα που χαμογελάς
να στη χαρίσω
–
Σαν μια ζωή ζωγραφιστή
που παίρνει χρώμα
απ’ το Αιγαίο θαλασσί
κι απ’ την Ελλάδα χώμα…
–
Πες μου την ώρα που γλυκοφιλάς
τον ήλιο
να βρω καράβια κρινολούλουδα
να στείλω
Πες μου την ώρα που θα ‘ρθεις
να την μεθύσω
την ώρα που μοσχοβολάς
θα την κρατήσω
Βασίλης Πουλημενάκος
Get a life 
candy's
28 Ιουλίου 2008 at 2:33 μμ
Θα σου λεω παντα την ωρα…!
Μαρια Νικολαου
28 Ιουλίου 2008 at 2:56 μμ
Eχει μυρωδιά αυτη η ώρα..
Μυρωδια καρδιας..
Καλησπέρα και καλη σου βδομαδα Πορτοκαλενιε
Alexis B
29 Ιουλίου 2008 at 2:27 πμ
Η ώρα εκείνη η άγια που θα βρείς αυτό που ζητάς μέσα στα «αστέρια του ουρανού»
Να μήν είναι μακριά εύχομαι
Να είσαι καλά
vasilis
29 Ιουλίου 2008 at 7:46 πμ
@ Candy μου, να μου την λες 🙂 την ώρα, αν σου μένει χρόνος.. Πολλά φιλιά, χαίρομαι που πηγαίνεις καλά.
vasilis
29 Ιουλίου 2008 at 7:50 πμ
@ Μυρωδιά αγάπης πορτοκαλένια μου, καλημέρα, πολλά φιλιά
vasilis
29 Ιουλίου 2008 at 7:58 πμ
@ Αλέξη φίλε μου να είσαι καλά, στίχοι αγάπης είναι ό,τι διάβασες που φεύγουν στον αέρα του διαδικτύου, χωρίς την ανάγκη μιας συγκεκριμένης αναζήτησης… Καλημέρα σου
Γλυκο-Κερασο-Ζουζουνα
29 Ιουλίου 2008 at 9:52 πμ
Τι γλυκειά έκφραση…
vasilis
29 Ιουλίου 2008 at 11:37 πμ
@ Καλημέρα ζουζούνα μου, να είσαι καλά 🙂
ritsmas
29 Ιουλίου 2008 at 2:14 μμ
Βρε Βασίλη μου,χαράς το κουράγιο σου καλοκαιριάτικα να είσαι εδω και να γράφεις οχι οτιδήποτε αλλα ποιήαματα. Τί να σου πω, σε θαυμάζω και λίγο ζηλεύω γιατί εγώ δεν μπορώ να γράψω ούτε δύο στίχους
φιλια και καλο καλοκαίρι
vasilis
29 Ιουλίου 2008 at 2:24 μμ
@ Ρίτσα μου, είσαι πολύ γλυκειά και μόνο που βρίσκεσαι εδώ και με σχολιάζεις. Μακάρι να έφθανα στο μισό της πένας σου… Το καλοκαίρι είναι βρίσκεται και εδώ μαζί με τις σκέψεις μας και τα ταξίδια του. Πολλά φιλιά, πολλά ευχαριστώ 🙂
askardamikti
29 Ιουλίου 2008 at 4:48 μμ
Βασίλη, είναι μήπως … «ώρα Κάντυς»;
vasilis
30 Ιουλίου 2008 at 10:14 πμ
@ Μη με κολάζεις Ασκάρ… 🙂
prasinoliker
30 Ιουλίου 2008 at 10:25 μμ
Βασιλη να σου ευχηθω καλο υπολοιπο καλοκαιρι.Δεν σε εχω ξεχασει αλλα γινεται ενας χαμος απο φιλοξενουμενους στο σπιτι.Για να γραψω στο computer πρεπει να κλεισω ραντεβου.
Γλυκα οπως παντα τα ποιηματα σου.Γλυκες οι ωρες της καθε μερας της ζωης σου.
Σοφία
31 Ιουλίου 2008 at 12:26 πμ
Πάρα πολύ όμορφο!!
Thalassini
31 Ιουλίου 2008 at 9:28 πμ
Από το προηγούμενο ποίημα όπου ο ήρως απέτρεπε προτρέποντας όπως πολύ ωραία είπε μια φίλη, αυτό εδώ μου μοιάζει σαν μια συνέχεια.Σαν να προσπαθεί να μπει στο κόσμο της, να γίνει ένα με αυτό.
Απλά μοναδικό και απολαυστικό!
Πολλά φιλιά δον μου.Καλημέρα 🙂
vasilis
31 Ιουλίου 2008 at 10:24 πμ
@ Λικεράκι μου καλημέρα και καλό καλοκαίρι κι από μένα…Φαντάζομαι θα έχεις τρέξιμο με τους φιλοξενούμενους αλλά έτσι είναι τα καλοκαίρια στην Ελλάδα κι έτσι τα χαιρόμαστε. Φιλιά πολλά, σε ευχαριστώ.
vasilis
31 Ιουλίου 2008 at 10:24 πμ
@ Σοφία μου, καλό καλοκαίρι και πολλά φιλιά 🙂
vasilis
31 Ιουλίου 2008 at 10:48 πμ
@ Θαλασσένια μου πυργοδέσποινα, έτσι είναι.. Είναι και καλοκαιρινή η διάθεσή μου αυτόν τον καιρό… Ο «ήρωας» μου ερωτικός αλλά κυρίως ρομαντικός «κογιονάρει» την αιτία του ερωτά του, χωρίς όμως να την διεκδικεί με τις κλασσικές μεθόδους. Είναι ολιγαρκής ή δειλός; Ενώ θέλει να την κατακτήσει, του αρκεί τελικά μόνο η ανάμνηση από το άρωμά της… 🙂 Φιλιά, καλημέρα
Γλυκο-Κερασο-Ζουζουνα
31 Ιουλίου 2008 at 1:29 μμ
«Κογιονάρει» πόσο καιρό είχα ν’ ακούσω τη λέξη, ή να την χρησιμοποιήσω.
Αυτό, τελικά σημαίνει «μιλώ ελληνικά». Μιλώ με όλες τις ντοπιολαλιές.
Χαίρομαι που κι εσύ χρησιμοποιείς λέξεις απο όλη την Ελλάδα.
Αυτό το ανεκπλήρωτο όμως του ήρωά σου… τον πληγώνει ίσως?
vasilis
31 Ιουλίου 2008 at 2:11 μμ
@ Ζουζούνα, η λέξη «κογιονάρει» παίρνει άρωμα από ζακυνθινή καντάδα και μου άρεσε σαν έννοια. Δεν υπάρχει κάτι το ανεκπλήρωτο για τον «ήρωά» μου, η αγάπη από μόνη της είναι καταλυτική και πάντα κάτι αφήνει.
aikaterinitempeli
1 Αυγούστου 2008 at 1:01 πμ
«Παρακολούθησα» το διάλογο σου με την Θαλασσινή και νομίζω πως ο ήρωας σου πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσει να την κατακτήσει. Ξέρεις, στο πλαίσιο του «καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες». Θα αναμένω λοιπόν τη συνέχεια των ποιημάτων σου, για να μάθω αν τόλμησε… Καλησπέρα Βασίλη. Καλό μήνα.
vasilis
1 Αυγούστου 2008 at 9:20 πμ
@ Κατερίνα μου καλημέρα… Έτσι όπως πήγαν τα ποιήματα το τελευταίο διάστημα, μοιάζει σα να είναι συνέχεια. Καθόλου παράξενο βέβαια. Να δούμε λοιπόν τι θα σκαρφιστεί ο ερωτοχτυπημένος ήρωάς μου για μετά. 🙂
Γλυκο-Κερασο-Ζουζουνα
1 Αυγούστου 2008 at 10:40 πμ
Καλημέρα, καλό μήνα!΄Κάπου διάβασα πρωί πρωί πως είναι ο πιο ερωτικός μήνας! Το εύχομαι σε όλους ολόψυχα!
Αντε καλέ που «αφήνει» η αγάπη. Αμα δεν την αφήσεις να αφήσει…
τα φιλιά μου
vasilis
1 Αυγούστου 2008 at 10:42 πμ
@ Kαλό μήνα κι από μένα ζουζούνα 🙂 πολλά φιλιά
Ερατώ
12 Αυγούστου 2008 at 5:14 μμ
Πολύ ωραίο!
vasilis
14 Αυγούστου 2008 at 9:23 πμ
@ Να’ σαι καλά Ερατώ.. Καλημέρα, φιλιά 🙂