πολυ όμορφο τραγούδι όπως και οι στίχοι σου..Κι αυτη η γυναίκα απιστευτη μα πιο ομορφο απ’όλα αυτο το λουλουδι με την πρωινη δροσιά στα πέταλά του..Καλημερα σου
@ Rain μου, καλημέρα σου, το τραγούδι είναι πολύ όμορφο, οι πορτοκαλί στίχοι που βλέπεις είναι δικοί μου, ο τιτλος του ταιριάζει γι αυτό έβαλα το τραγούδι αυτό. Σε αυτή την εκτέλεση εδώ από την Μιρέιγ Ματιέ θα δεις τους στίχους του La vie en rose μεταφρασμένους στα αγγλικά. Φιλιά, όλα οκ…
Μυρωδάτο, δροσερό και ονειρεμένο σαν ένα ολόφρεσκο ροζέ τριαντάφυλλο!Πολύ όμορφο Δον μου! Και το τραγουδάκι ταιριάζει ταμάμ! Καλό σαββατόβραδο.Φιλιά πολλά:)
Ψυχή μου σε αυτό το ποίημα αυτό ήθελα ένα τρυφερό ροζ, ξέρεις μπορείς να βγαλεις ερωτισμό απ’ οτιδήποτε και να τον προσφέρεις σα λουλούδι. Για μένα θέλω όχι μόνο πινελιές αρκετά περισσότερο κόκκινο. Φιλιά, καλό βραδυ.
@ Θαλασσένια μου, όλα αυτα είναι πολύ όμορφα και μακάρι να αντιστοιχουν στους στίχους. Το τραγούδι πολύ καλό όπως επίσης και η διασκευή από την Ντιόν. Φιλια καλό βραδυ με πολλές αγκαλιές 😉
Γειάσου καλέ μου Βασίλη…αυτό που διαβάζω εδώ μου κάνει εντύπωση και πολύ θα λεγα…είναι πανέμορφο…εξαιρετικό…(όπως και όλα τα ποιήματά σου και τα γραπτά σου άλωστε)…και λέω ότι μου κάνει εντύπωση διότι διάβασα ένα σχόλιό σου στο μπλόγκ της αγαπητή μας Νεραιδόσκονης…το οποίο μπόρώ να πώ ότι με στενοχώρησε..αρκετά αυτό που της έλεγες ότι δεν έχεις πιά τόσο κέφι για γράψιμο..αυτό πολύ με στενοχώρησε…αλλά στο συγχωρώ…όμως…έχε χάρη κακομοίρη….που σου έχω αδυναμία!!! αλλιώς….γκρρρρ!…παρ αυτά το ποίημα είναι υπέροχο…Με αγάπη,Αθανασία.
Η Πιαφ τραγούδησε «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» με τόσο πάθος και το χρώμα του πάθους είναι το κόκκινο! Οι στίχοι σου καταπληκτικοί, ως συνήθως. Σου χαρίζω το αυθεντικό όμως που έχει άλλη γλύκα!
Βασιλη λογω ανοιξης η ζωη μας γινεται ροζε.Το καλοκαιρι θα κοκκινησει,Το φθινοπωρο θα κιτρινισει και τον χειμωνα θα ασπρισει.Η επιλογη μουσικης υπεροχη.
@ Αθανασία μου, σε ευχαριστώ και για το ενδιαφέρον σου και για την …αδυναμία που μου έχεις. Είναι κάποιες φορές που δεν έχουμε και πολύ ορεξη για μερικά πράγματα λόγω και κούρασης, έτσι και σε μένα, ίσως να φταίει και η άνοιξη. Μάλλον γι αυτό και βγήκε το ποίημα σε αυτο το ύφος. Μ’ αρέσει όμως να κάνω βόλτες στη μπλογκόσφαιρα και να διαβάζω τα κείμενα των φίλων μου ή να μπάινω στο yοutube και να βλέπω μουσικά κλιπς. Φιλιά πολλά με την αγάπη μου.
@ Λικεράκι μου, λόγω άνοιξης γίναμε ροζ αλλά και πότε δεν είμασταν; εγω ειδικά 🙂 Το ζήτημα τελικά είναι στη διάθεσή μας κάθε φορά. Να έρθει το καλοκαιρι να κοκκινήσουμε, αλλά και νωρίτερα γιατί όχι; Φιλιά καλημέρα σου
@ Κάβειρε φίλε μου καλημέρα. Σ’ ευχαριστώ. Η «γαλάζια λίμνη» που γεμίζει στάλα στάλα από τις όμορφες στιγμές που σου προσφέρονται από το οτιδήποτε, από μια λέξη, ενα βλέμμα, μια ζεστή αγκαλιά ή ένα χάδι, είναι η ψυχή μας.
@ Καλημέρα Υβόννη μου, το ροζέ μου το συγκεκριμένο είναι για να το πιεις στο ποτήρι. Γλυκό σαν τριαντάφυλλο, και ερωτικό όσο οι πρώτες μέρες της άνοιξης. Φιλιά.
Θα με αποτελειώσεις ακόμα δεν άρχισε η μέρα:-)
Κι είναι και μουντή πανάθεμα την, κι είναι και κάτι ύπουλες ανάγκες που άρχισαν να γρατζουνούν..
Καλημέρα Βασίλη μου
@ Μουντή η μέρα Diva μου, οι ανάγκες μας συνδέονται και με την άνοιξη αλλά κυρίως με τα μικρά και ανρθώπινα του εαυτού μας. Είναι και μέρες που γρτζουνούν παραπάνω, Φιλιά
Καλημέρα Βασίλη. Πρόσφατα είδα και την ομότιτλη ταινία και το μόνο που έχω να προσθέσω σε όσα ωραία έγραψες είναι το: Non, je ne regrette rien!!! Ότι έγινε, καλώς καμωμένο, κι ας αποδείχτηκε στο τέλος λάθος. Χαιρετώ!
Άρωμα Παρισιού, ροζ μπουμπούκια, δροσοσταλίδες… Αυτή η εβδομάδα τελικά, περπατάει με απαλά βήματα πάνω στη φθαρμένη μας Δευτέρα. Μακάρι να επηρεάσει και τα όνειρα μας. Καλημέρα Βασίλη.
@ Πάντα το Παρίσι Κατερίνα μου θα κυριαρχεί θέλω δεν θέλω στα γρψίματά μου έστω και σαν μουσική υπόκρουση. Τα όνειρά μας έχουν το ροζ της αγνότητας γι αυτό και μένουν όνειρα. Καλό βραδυ.
Βασίλη μου , πέρασα για μια καλησπέρα και είδα ότι έχω να κάνω και με ποιητή . Εξαιρετικές οι επιδόσεις σου Βασίλη μου παρόλο που δεν συνάδουν με το επάγγελμά σου .Διατηρείς τις ευαισθησίες σου και μπράβο σου γι΄ αυτό .
Kατερίνα μου έχω γραψει κάποια ποιήματα κυρίως έμμετρους στίχους. Σε ευχαριστώ πολύ, πιστευω ότι η ποίηση είναι στη ζωή μας και κάποια στιγμή βγαίνει σαν δημιουργία, μικρή ή μεγάλη. Φιλιά καλό σου βραδυ
Get a life 
rain
22 Μαρτίου 2008 at 1:36 μμ
πολυ όμορφο τραγούδι όπως και οι στίχοι σου..Κι αυτη η γυναίκα απιστευτη μα πιο ομορφο απ’όλα αυτο το λουλουδι με την πρωινη δροσιά στα πέταλά του..Καλημερα σου
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 1:40 μμ
@ Rain μου, καλημέρα σου, το τραγούδι είναι πολύ όμορφο, οι πορτοκαλί στίχοι που βλέπεις είναι δικοί μου, ο τιτλος του ταιριάζει γι αυτό έβαλα το τραγούδι αυτό. Σε αυτή την εκτέλεση εδώ από την Μιρέιγ Ματιέ θα δεις τους στίχους του La vie en rose μεταφρασμένους στα αγγλικά. Φιλιά, όλα οκ…
rain
22 Μαρτίου 2008 at 3:49 μμ
Είσαι πολύ γλυκός
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 4:16 μμ
@ Κι εσύ η πιο δροσερή βροχούλα.
marilia
22 Μαρτίου 2008 at 4:35 μμ
χι! Εμένα το ροζ είναι το χρώμα μου. 😀
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 4:49 μμ
@ Δικό σου τότε το ποίημα μαριλία μου. Σου εύχομαι ροζ όλη σου τη ζωή. Καλό σαββατόβραδο να έχεις.
η ψυχη μου το ξέρει
22 Μαρτίου 2008 at 7:31 μμ
Όχι το κόκκινο του πάθους,αλλά το ροζέ της τρυφερότητας και των αθώων ονείρων!
Πολύ όμορφο,Βασίλη μου,όπως πάντα:))
Σου εύχομαι ένα ροζέ σ/κ με κόκκινες πινελιές ;)) φιλάκια!
thalassinimatia
22 Μαρτίου 2008 at 8:03 μμ
Μυρωδάτο, δροσερό και ονειρεμένο σαν ένα ολόφρεσκο ροζέ τριαντάφυλλο!Πολύ όμορφο Δον μου! Και το τραγουδάκι ταιριάζει ταμάμ! Καλό σαββατόβραδο.Φιλιά πολλά:)
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 8:10 μμ
Ψυχή μου σε αυτό το ποίημα αυτό ήθελα ένα τρυφερό ροζ, ξέρεις μπορείς να βγαλεις ερωτισμό απ’ οτιδήποτε και να τον προσφέρεις σα λουλούδι. Για μένα θέλω όχι μόνο πινελιές αρκετά περισσότερο κόκκινο. Φιλιά, καλό βραδυ.
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 8:15 μμ
@ Θαλασσένια μου, όλα αυτα είναι πολύ όμορφα και μακάρι να αντιστοιχουν στους στίχους. Το τραγούδι πολύ καλό όπως επίσης και η διασκευή από την Ντιόν. Φιλια καλό βραδυ με πολλές αγκαλιές 😉
marilia
22 Μαρτίου 2008 at 8:41 μμ
Ένα μαγουλοκοκκινισμένο «ευχαριστώ» 😳
askardamikti
22 Μαρτίου 2008 at 8:57 μμ
Βρε Σαρδανάπαλε, δεν έχεις ιερό και όσιο! Τα έριξες και στη Μαριλίτσα βρε μπρουτάλ;
Σου κηρύσσω πόλεμο!
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 9:04 μμ
@ Marilia μου, εγω ευχαριστώ, που είσαι στην παρέα μου. Καλό βραδυ.
vasilis
22 Μαρτίου 2008 at 9:11 μμ
@ Ασκαρδανάπαλε, όχι εγώ μπρουτάλ… 🙂 Σηκώνω το γάντι σου!
Αθανασία
22 Μαρτίου 2008 at 10:07 μμ
Γειάσου καλέ μου Βασίλη…αυτό που διαβάζω εδώ μου κάνει εντύπωση και πολύ θα λεγα…είναι πανέμορφο…εξαιρετικό…(όπως και όλα τα ποιήματά σου και τα γραπτά σου άλωστε)…και λέω ότι μου κάνει εντύπωση διότι διάβασα ένα σχόλιό σου στο μπλόγκ της αγαπητή μας Νεραιδόσκονης…το οποίο μπόρώ να πώ ότι με στενοχώρησε..αρκετά αυτό που της έλεγες ότι δεν έχεις πιά τόσο κέφι για γράψιμο..αυτό πολύ με στενοχώρησε…αλλά στο συγχωρώ…όμως…έχε χάρη κακομοίρη….που σου έχω αδυναμία!!! αλλιώς….γκρρρρ!…παρ αυτά το ποίημα είναι υπέροχο…Με αγάπη,Αθανασία.
γωγώ
22 Μαρτίου 2008 at 11:45 μμ
Εντιθ Πιαφ…
μία γυναίκα πάθος…
μία φωνή που αλήτευε το δάκρυ…
ένα όνειρο που έζησε αλήθειες…
σου συνηστώ να δεις την ταινία…
καλό βράδυ!
με το φεγγαρι αγκαλια
22 Μαρτίου 2008 at 11:59 μμ
να πνιγεσαι σε αγκαλιες και να κρυβεσαι σε ονειρα..μονο αυτο..
φιλια
Γλυκο-Κερασο-Ζουζούνα
23 Μαρτίου 2008 at 12:29 πμ
Η Πιαφ τραγούδησε «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» με τόσο πάθος και το χρώμα του πάθους είναι το κόκκινο! Οι στίχοι σου καταπληκτικοί, ως συνήθως. Σου χαρίζω το αυθεντικό όμως που έχει άλλη γλύκα!
prasinoliker
23 Μαρτίου 2008 at 1:07 πμ
Βασιλη λογω ανοιξης η ζωη μας γινεται ροζε.Το καλοκαιρι θα κοκκινησει,Το φθινοπωρο θα κιτρινισει και τον χειμωνα θα ασπρισει.Η επιλογη μουσικης υπεροχη.
Kaveiros
23 Μαρτίου 2008 at 2:51 πμ
Πολυ ωραιοι στιχοι φιλε μου*τελεια η γαλαζια λιμνη..
Υβόννη
23 Μαρτίου 2008 at 7:43 πμ
Πολυ γλυκό το ροζέ σου..
Ειχε τη μυρωδια και το χρώμα του τριαντάφυλλου.
Καλημερα Βασιλη..
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 9:46 πμ
@ Αθανασία μου, σε ευχαριστώ και για το ενδιαφέρον σου και για την …αδυναμία που μου έχεις. Είναι κάποιες φορές που δεν έχουμε και πολύ ορεξη για μερικά πράγματα λόγω και κούρασης, έτσι και σε μένα, ίσως να φταίει και η άνοιξη. Μάλλον γι αυτό και βγήκε το ποίημα σε αυτο το ύφος. Μ’ αρέσει όμως να κάνω βόλτες στη μπλογκόσφαιρα και να διαβάζω τα κείμενα των φίλων μου ή να μπάινω στο yοutube και να βλέπω μουσικά κλιπς. Φιλιά πολλά με την αγάπη μου.
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 9:49 πμ
@ Γωγώ μου καλημέρα, μια φωνή που αλήτευε το δάκρυ η Πιάφ; Θα ήθελα να τη δω την ταινία πραγματικά γιατι τη θαυμάζω σαν καλλιτέχνη. Φιλιά
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 9:58 πμ
@ Φεγγαρένια μου, βρήκες τη μυστική μου φραση… «κρύβομαι σε όνειρα» αλλά και το «πνίγομαι σε αγκαλιές» είναι όμορφο. Φιλιά καλημέρα
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 10:02 πμ
@ Γλυκοκερασοζουζούνα σε ευχαριστώ για το τραγούδι της Πιαφ. Πολύ δυνατή φωνή και ανεπανάληπτη. Καλημέρα σου
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 10:03 πμ
@ Λικεράκι μου, λόγω άνοιξης γίναμε ροζ αλλά και πότε δεν είμασταν; εγω ειδικά 🙂 Το ζήτημα τελικά είναι στη διάθεσή μας κάθε φορά. Να έρθει το καλοκαιρι να κοκκινήσουμε, αλλά και νωρίτερα γιατί όχι; Φιλιά καλημέρα σου
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 10:12 πμ
@ Κάβειρε φίλε μου καλημέρα. Σ’ ευχαριστώ. Η «γαλάζια λίμνη» που γεμίζει στάλα στάλα από τις όμορφες στιγμές που σου προσφέρονται από το οτιδήποτε, από μια λέξη, ενα βλέμμα, μια ζεστή αγκαλιά ή ένα χάδι, είναι η ψυχή μας.
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 10:15 πμ
@ Καλημέρα Υβόννη μου, το ροζέ μου το συγκεκριμένο είναι για να το πιεις στο ποτήρι. Γλυκό σαν τριαντάφυλλο, και ερωτικό όσο οι πρώτες μέρες της άνοιξης. Φιλιά.
Daisy
23 Μαρτίου 2008 at 11:05 πμ
υπέροχη διασκευή και εκπληκτικό κομμάτι 🙂
diVa
23 Μαρτίου 2008 at 11:10 πμ
Θα με αποτελειώσεις ακόμα δεν άρχισε η μέρα:-)
Κι είναι και μουντή πανάθεμα την, κι είναι και κάτι ύπουλες ανάγκες που άρχισαν να γρατζουνούν..
Καλημέρα Βασίλη μου
salerosa
23 Μαρτίου 2008 at 12:40 μμ
Τις καλημέρες μου!!!
Ωραίοι στίχοι,ωραίο τραγούδι!!!
Καλή επιλογή!!
Sale-rosa
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 1:13 μμ
@ Dasiy μου, είναι μια διασκευή με την υπογραφή της Jones μου άρεσε όταν την άκουσα. Φιλια καλό απόγευμα
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 1:16 μμ
@ Μουντή η μέρα Diva μου, οι ανάγκες μας συνδέονται και με την άνοιξη αλλά κυρίως με τα μικρά και ανρθώπινα του εαυτού μας. Είναι και μέρες που γρτζουνούν παραπάνω, Φιλιά
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 1:18 μμ
@ Sale-rosa μου, το τραγούδι θα μπορύσε να είχε γραφτει και για σένα. Σε ευχαριστώ πολύ, φιλιά καλό τριανταφυλλένιο απόγευμα
madame de la luna
23 Μαρτίου 2008 at 2:04 μμ
Καλημέρα Βασίλη. Πρόσφατα είδα και την ομότιτλη ταινία και το μόνο που έχω να προσθέσω σε όσα ωραία έγραψες είναι το: Non, je ne regrette rien!!! Ότι έγινε, καλώς καμωμένο, κι ας αποδείχτηκε στο τέλος λάθος. Χαιρετώ!
ritsmas
23 Μαρτίου 2008 at 2:31 μμ
καλημερα Ποιητά μου!! Πώς διάγετε μεσα σ αυτή την εξαίσια ανοιξη ;
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 6:04 μμ
@ Αυτό είναι madame του φεγγαριού μου και η Έντιθ Πιάφ ήταν ένας θρύλος και η ζωή της και σαν καλλιτέχνης. Καλό βραδάκι.
vasilis
23 Μαρτίου 2008 at 6:06 μμ
@ Ρίτσα μου, μας έπιασε η άνοιξη όπως βλέπεις και να δω τι θα γίνουμε κι εσυ ελπίζω να είσαι πια καλά και ήσυχη. Τα φιλιά μου.
Alexis B
24 Μαρτίου 2008 at 1:22 μμ
Τι θα κάναμε, τί θα ήμασταν χωρίς τόν ρομαντισμό στην ζωή
Καλημέρα
vasilis
24 Μαρτίου 2008 at 2:21 μμ
Πολύ σωστό σε βρίσκω και πάλι Αλέξη. Μια προσπάθεια να γίνει πιο όμορφη η σκληρή ζωη μας είναι όλα αυτά. Καλο απόγευμα
thalassinimatia
24 Μαρτίου 2008 at 3:11 μμ
«Ζωή ροζέ σ’ένα μπουκάλι
λέξεις δροσερές αφήνεις πάλι»
Καλημέρα ανοιξιάτικη!!
Φιλιά
aikaterinitempeli
24 Μαρτίου 2008 at 3:11 μμ
Άρωμα Παρισιού, ροζ μπουμπούκια, δροσοσταλίδες… Αυτή η εβδομάδα τελικά, περπατάει με απαλά βήματα πάνω στη φθαρμένη μας Δευτέρα. Μακάρι να επηρεάσει και τα όνειρα μας. Καλημέρα Βασίλη.
An-Lu
24 Μαρτίου 2008 at 3:45 μμ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
vasilis
24 Μαρτίου 2008 at 6:19 μμ
@ Δόνα μου θαλασσινή, πολύ γλυκό ροζέ στιχάκι. Ευχαριστώ. Φιλιά
vasilis
24 Μαρτίου 2008 at 6:22 μμ
@ Πάντα το Παρίσι Κατερίνα μου θα κυριαρχεί θέλω δεν θέλω στα γρψίματά μου έστω και σαν μουσική υπόκρουση. Τα όνειρά μας έχουν το ροζ της αγνότητας γι αυτό και μένουν όνειρα. Καλό βραδυ.
vasilis
24 Μαρτίου 2008 at 6:23 μμ
@ An -Lu μου, να συμπεράνω ότι σου άρεσε; Χαίρομαι πολύ, φιλιά
Κατερίνα Καριζώνη
24 Μαρτίου 2008 at 8:33 μμ
Βασίλη μου , πέρασα για μια καλησπέρα και είδα ότι έχω να κάνω και με ποιητή . Εξαιρετικές οι επιδόσεις σου Βασίλη μου παρόλο που δεν συνάδουν με το επάγγελμά σου .Διατηρείς τις ευαισθησίες σου και μπράβο σου γι΄ αυτό .
vasilis
24 Μαρτίου 2008 at 11:25 μμ
Kατερίνα μου έχω γραψει κάποια ποιήματα κυρίως έμμετρους στίχους. Σε ευχαριστώ πολύ, πιστευω ότι η ποίηση είναι στη ζωή μας και κάποια στιγμή βγαίνει σαν δημιουργία, μικρή ή μεγάλη. Φιλιά καλό σου βραδυ
neraidoskoni
26 Μαρτίου 2008 at 10:12 πμ
Δεν έχω λόγια Βασίλη μου! Απλά υπέροχο!
vasilis
26 Μαρτίου 2008 at 2:08 μμ
@ Νεραϊδούλα μου χαίρομαι που σου άρεσε. Πολλά φιλιά