Μια κονδυλιά στην άμμο
Σ’ ένα χαρτί μ’ ένα μολύβι
που δε σβήνει
θα ζωγραφίσω το ανάγλυφο
που αφήνει
ένας κομήτης στο βυθό
όταν τον σκίζει
την αντηλιά στην αμμουδιά
που θα χαρίζει
–
Μετά στη θάλασσα θα φύγω
και πιο πέρα
εκεί που τ’ άστρα ξεστρατίζουνε
στη μέρα
θα πάρω ανέσπερο γαλάζιο έστω λίγο
σ’ ένα φιλί
σε μια ανάσα που θα κρύβω.
–
Σε ποιο ταξίδι μαγικό θέλεις να πάμε;
πες καλοκαίρι, πες μου νησί
και ξεκινάμε
μια κονδυλιά μέσα στο χρόνο
θα την κάνω
να μοιάζει χάραγμα αδαμάντινο
στην άμμο
Βασίλης Πουλημενάκος
Get a life 
Μαρία Νικολάου
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 10:49 πμ
Πολύ ομορφο γλυκό και ερωτικό , μα ο τελευταιος στιχος ειναι ο πιο ομορφος και ο πιο δυνατος.
Καλως ήρθες και παλι
Καλο φθινόπωρο να εχεις 🙂
vasilis
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:34 πμ
Mπήκα και γω μετά από καιρό στον κήπο με τα ποιηματά σου και έμεινα ώρα να σε θαυμάζω. Φιλιά, καλό φθινόπωρο Μαράκι μου
Kaveiros
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 12:37 μμ
Η κοντυλια που ποτε δε σβηνει…
vasilis
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 2:30 μμ
Να σαι καλά Κάβειρε που περνάς … 🙂 Καλό φθινόπωρο, σε ευχαριστώ
maria i.
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 7:41 μμ
μόλις είδα την δημοσίευση στο Εθνος. Κατά κάποιο τρόπο, καμαρώνω.
Συχνά φίλοι εκτός blogs διαβάζουν ένα σωρό μυθώδη, διάφορα, στον τύπο και με ρωτάνε αν ξέρω αν είδα, σχηματίζοντας την νεφελώδη ιδέα ότι όλοι οι μπλογκερς είναι ή ομοιδεάτες, ή μία παρέα, ή μία… σπείρα. Και μπαίνω στον άχαρο ρόλο να τους απαντήσω, ότι από το γεγονός ότι χρησιμοποιώ τηλέφωνο ή τοστιέρα, δεν είναι όλοι οι χρήστες τηλεφώνου ή τοστιέρας, και φίλοι μου, ή ότι έχουμε κάτι άλλο κοινό
αλλά εδώ και ξερω και θα πω! συγχαρητηρια!
marilia
12 Σεπτεμβρίου 2008 at 9:52 μμ
😉
glarenia
13 Σεπτεμβρίου 2008 at 1:21 πμ
Μονοκοντυλιές του έρωτα!!!……..
Όμορφοι στίχοι λυρικοί
ωδή στον έρωτα και την ψυχή
με λόγια μυστικά και αφανέρωτα.
Να εισαι ΠΑΝΤΑ καλά!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ritsmas
13 Σεπτεμβρίου 2008 at 7:30 μμ
αντε , προχωρα με τον ωραίο σου στίχο και τις ευαισθησίες σου.
φιλια
Μαρία Νικολάου
13 Σεπτεμβρίου 2008 at 8:46 μμ
Σου εστειλα δυο προσκλησεις
αν δεν τις εχεις λαβει ενημερωσε με
Anna
13 Σεπτεμβρίου 2008 at 10:13 μμ
Καλό χειμώνα! Από ότι φαίνεται καλός θα είναι με τέτοιο οίστρο!!!
Anna
13 Σεπτεμβρίου 2008 at 10:14 μμ
Και το καράβι δίπλα τέλειο!
Batgirl
14 Σεπτεμβρίου 2008 at 8:51 πμ
πολύ όμορφο 🙂
μπράβο!
Η Νταίζη είμαι, επανήλθα!
freedula
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 12:28 πμ
Ανάσα καλοκαιριού εδώ, ακόμα και το καταχείμωνο. Καλό μας φθινόπωρο τρυφερέ μας Βασίλη
vasilis
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 7:37 πμ
@ Maria i, σε ευχαριστώ για την εκτίμηση. Η παρουσίαση στο Έθνος ήταν πράγματι μια σημαντική τιμή και σε μένα, στο μπλογκ αλλά και στους φίλους – φίλες που έκανα εδώ. Λένε ότι είμαστε ό,τι και οι φίλοι μας. Μακάρι να είναι έτσι. Η αλήθεια είναι ότι στο μπλογκιγκ διαλέγεις τους φίλους, την παρέα που θες, βλέπεις που κολλάς, πού σου αρέσει σαν ψυχική επαφή. Και αυτό είναι το πιο αυθεντικό. Φιλιά, καλημέρα και καλή εβδομάδα
vasilis
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 7:42 πμ
@ Μαριλία, φιλιά 😳
@ Γλαρένια μου, …με λόγια μυστικά και αφανέρωτα δεν ντύνουμε πάντα τον έρωτα; Φιλιά και αγκαλιές
@ Ρίτσα μου, συνεχίζω όπως βλέπεις σε πιο αργούς χρόνους αλλά με την ίδια οπτική πάντα. Φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα
@ Μαρία μου τις πήρα τις δυο προσκλήσεις, σε ευχαριστώ πολύ. Φιλιά
vasilis
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 7:46 πμ
@ Άννα μου πατριωτάκι, πολύ χαίρομαι που σε βρίσκω στην παρέα μου εδώ και αυτό το φθινόπωρο. Το σπασμένο καράβι δίπλα βρίσκεται στο Γύθειο. Καλό χειμώνα να έχουμε
@ Νταίζυ μου, batgirl μετά από πολύ καιρό τα λέμε… σε ευχαριστώ. Πολλά φιλιά
@ Freddula μου, καλό φθινόπωρο και σε σένα …ελπίζω πιο δημιουργικό και λιγότερο σκληρό για όλους μας. Πολλά φιλιά
thalassinimatia
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 9:02 πμ
Eρωτικό ταξιδάκι κρυμμένο μέσα σ ένα κύμα .
Μοναδικά τρυφερό!
Καλή εβδομάδα να έχεις φιλιά πολλά!
tdjm
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 9:12 πμ
Kαλώς ήρθες Βασίλη μου!!
Ευχομαι ένα γλυκό και όμορφο φθινόπωρα,γεμάτο χρώματα μελιά.
Και βέβαια έναν ακόμα πιο ευλογημένο χειμώνα!!
Φιλιά
vasilis
15 Σεπτεμβρίου 2008 at 1:27 μμ
@ Καλή εβδομάδα θαλασσένια μου, είσαι πολύ γλυκειά 😉 Φιλιά πολλά στα κύματά σου
@ Ντίνα μου να είσαι καλά, κι εγώ σου εύχομαι ένα φθινόπωρο ζωγραφισμένο με τα πιο έντονα χρώματα. Πολλά φιλιά
Γλυκο-Κερασο-Ζουζουνα
16 Σεπτεμβρίου 2008 at 10:24 πμ
Mια κονδυλιά στην άμμο θα την πάρει το κύμα, του χειμώνα.
Αφού θα την κάνεις «να μοιάζει χάραγμα αδαμάντινο στην άμμο» …, χαλάλι σου ! Καλημέρα
aikaterinitempeli
16 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:47 πμ
«Ένας κομήτης στο βυθό…» Τι υπέροχη εικόνα. Χάθηκα.
Καλώς ήρθες και πάλι πίσω…
vasilis
16 Σεπτεμβρίου 2008 at 12:11 μμ
@ Ζουζούνα μου, ένα χάραγμα αδαμάντινο αφήνει πάντα τα σημάδια του, ακόμα και στο κύμα του καλοκαιριού. Καλό μεσημεράκι, φιλιά
@ Κατερίνα μου, ένας κομήτης στο βυθό κι η αντηλιά του όπως πέφτει μια ζωγραφιά στην άμμο. Όμορφη εικόνα , όμορφα συναισθήματα. Φιλιά πολλά, καλό φθινόπωρο.
prasinoliker
16 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:56 μμ
Βασιλη σου ανταποδιδω την επισκεψη.Χαθηκα ολο το καλοκαιρι .Λυπαμαι που δεν εβρισκα αρκετο χρονο για την επικοινωνια με τους αγαπημενους μπλογκοφιλους.Σε ευχαριστω που με εχεις στα νυχτολουλουδα.Ειναι τα αγαπημενα μου.
Καλο βραδυ.
vasilis
17 Σεπτεμβρίου 2008 at 10:32 πμ
Liker μου, έχω κι εγώ χαθεί εδώ και πολύ καιρό, αλλά με τις δουλειές και τις υποχρεώσεις δεν προλαβαίνω να είμαι το ίδιο ταχτικός. Σε ευχαριστώ. Φιλιά πολλά 🙂
ocean....
17 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:15 πμ
καλημερα βασιλη.. συνεχιζει να ειναι το ιδιο μαγευτικο το ταξιδι στις λεξεις σαν μονοκοντυλια στην αμμο..
vasilis
17 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:45 πμ
Χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω φίλε ωκεανέ… Όλα τα ταξίδια σε θάλασσες και ωκεανούς είναι μαγευτικά… Καλό φθιινόπωρο
Anna
18 Σεπτεμβρίου 2008 at 11:22 μμ
Ετσι είναι πατριωτάκι….
Εβγαλες πολύ όμορφες φωτογραφίες!
vasilis
19 Σεπτεμβρίου 2008 at 9:02 πμ
Kαλημέρα ‘Άννα, πατριωτάκι μου να είσαι καλά
ocean....
19 Σεπτεμβρίου 2008 at 1:10 μμ
καλημερα φιλε βασιλη κ παλι ναι καθε ταξιδι στη μαγισσα ειναι μοναδικο ακομα κ αν εχει τον ιδιο προορησμο.. κ γω χαιρομαι που σε ξαναβρισκω κ σενα παντα «γραφεις» ταξιδια ομορφα..
vasilis
22 Σεπτεμβρίου 2008 at 12:10 μμ
Καλημέρα ωκεανέ και καλή εβδομάδα. Να μαστε καλά να γράφουμε και να ζούμε όμορφα. Σε ευχαριστώ 🙂