Σε κύματα
Μην πλησιάζεις,
πινελιές
δικές σου και δικές μου
φτιάχνουνε νύχτες διαδρομές
του πάθους
εσχατιές μου
–
Κομμάτια από θάλασσα
τα αλμυρά σημάδια
δυο χείλη ένα μάλαμα
δροσιά κι αφρός
τα χάδια
–
Μη με ζυγώνεις,
γιατί δες
ένα καράβι θύματα
πληρώθηκαν όσες φορές
με πλάνεψες,
σε κύματα
Βασίλης Πουλημενάκος
Get a life 
Γλυκο - Κερασο - Ζουζούνα
21 Ιουλίου 2008 at 10:39 πμ
Μια γλυκειά άρνηση διακρίνω. Αλλά έχει γλυκα ανείπωτη. Καλημέρα
vasilis
21 Ιουλίου 2008 at 12:14 μμ
Καλημέρα ζουζούνα, η γλύκα στον έρωτα είναι η αντίσταση, και πάθος ο συνεχής αγώνας για την κατάκτηση του άλλου 🙂
Γλαρένια
21 Ιουλίου 2008 at 12:23 μμ
Πλανεύτρα σαν τη θάλασσα
και των χειλιών γητεύτρα,
μην πεις πως σε ξελόγιασα
για θα σε βγάλω ψεύτρα….
Καλή σου δροσερή και …πλανεμένη εβδομάδα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
Γλυκο - Κερασο - Ζουζούνα
21 Ιουλίου 2008 at 2:12 μμ
Αγάπη δίχως πείσματα,
δεν έχει νοστιμάδα?
αυτό εννοείς?
α, δεν μου αρέσει. Τα θέλω βατά τα πράγματα. Σιγά να μην κάνω αγώνα. ποτέ δεν έκανα. απλά πράγματα, γιατί τα δυσκολευετε?
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 8:50 πμ
@ Γλαρένια μου, όμορφο το στιχάκι σου… δροσιστικό 🙂 Καλημέρα και πολλά φιλιά
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 8:53 πμ
@ Ζουζούνα μου, στον έρωτα όμως μετράει η διεκδίκηση και ο αγώνας. Αν τα βρίσκεις έτοιμα όλα και βατά, δεν έχει τόσο γούστο… 😉 Καλημέρα και φιλιά
tdjm
22 Ιουλίου 2008 at 8:57 πμ
Kαλημέρα Βασίλη μου
Εχω αφήσει κενά μαζί σου..αλλά όχι τυχαία!!
θέλω να τα διαβάσω ,τώρα που θα φύγω διακοπές ..παρέα με ένα ποτήρι κρασί ,δίπλα στο κύμα ,ατενίζοντας την θάλασσα!!!
Φιλιά
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 9:05 πμ
@ Ντίνα μου καλημέρα. Έχω κι εγώ λίγο χαθεί από τις επισκέψεις και τα μπλογκς λόγω διαφόρων αιτιών, αλλά προσπαθώ να διατηρώ μια επαφή. Σε ευχαριστώ που πέρασες, για την εκτίμηση και τη γλυκειά συμπάθεια. Πολλά φιλιά καλοκαιρινά !
Γλυκο - Κερασο - Ζουζούνα
22 Ιουλίου 2008 at 9:50 πμ
Άλλα ήξερα ότι μετράνε, στον έρωτα. Τι μαθαίνει η ξανθιά ζουζούνα…. Ετοιμα και εύκολα τα θέλω και τα βρήκα/βρίσκω τι να κάνω.
Δηλαδή, αν σου κάτσει με την πρώτη, δεν θα σ’ αρέσει κιόλας!
Υ.γ. Αλλα λέμε! Τώρα κατάλαβα. Εννοείς ότι θέλει διεκδίκηση ο σύντροφος. Ο ένας ο μόνιμος. Αααααα! Σιγά μην διεκδικήσω. Ειχα/εχω την πολυτέλεια (ακόμη) να πηγαίνω παρακάτω. την καλημέρα μου
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 10:13 πμ
@ Καλημέρα ζουζούνα μου. Χαίρομαι για σένα. Να ‘χεις ομορφιές σου εύχομαι στο διάβα της ζωής σου και πάντα μπροστά να κοιτάς.
marilia
22 Ιουλίου 2008 at 12:22 μμ
Βασίλη, σου πάνε οι διακοπές, ε;! Υπέροχο κι αυτό!
σνουποφιλί
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 12:24 μμ
@ Marilitsa, με τρελλαίνει η θάλασσα και ειδικά το καλοκαίρι μ’ αρέσει να χάνομαι μέσα της. Φιλιά σνούπι 🙂
Αθανασία
22 Ιουλίου 2008 at 1:04 μμ
Γειάσου Βασίλη μου!….τί ωραίο πανέμορφο…έχεις μιά έντονα ερωτική διάθεση βλέπω αυτό τον καιρό!και μ αρέεεεεσει!πολύ μπορώ να πώ…κάτι σου έχει κάνει το καλοκαίρι φαίνεται! εσένα!….χααααχχαχαχχααχαχα!…φιλάκια πολλά,έυχομαι να περνάς καλά όπου και αν είσαι! Αθανασία.
Thalassini
22 Ιουλίου 2008 at 1:08 μμ
» Κύματα μηνήματα
του έρωτα σημάδια
δυο ψυχές που χάθηκαν
στης θάλασσας τα χάδια».
Δημιουργικότατο το καλοκαιράκι ε;?
Φιλιά πολλα
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 1:20 μμ
@ Aθανασία μου, μάλλον έχεις δίκιο, το καλοκαιράκι αφήνει περνώντας τα χνάρια του και στους στίχους. Σε ευχαριστώ, πολλά φιλιά με την αγάπη μου!
vasilis
22 Ιουλίου 2008 at 1:26 μμ
@ Θαλασσένια μου, είναι και κάποια αλμυρά σημάδια που δεν σβήνονται όπως οι λέξεις στην ακροθαλασσιά, πολύ όμορφο το στιχάκι σου σε ευχαριστώ, πολλά φιλιά
stalagmatia
23 Ιουλίου 2008 at 12:28 μμ
Ειδικά το τέλος μας θύμισε παλιές, γλυκές (;) αναμνήσεις!
Καλή σου μέρα Βασίλη! 🙂
vasilis
23 Ιουλίου 2008 at 12:39 μμ
@ Πάντα γλυκές να είναι οι αναμνήσεις μας, σταλαγματιά μου. Φιλιά και καλημέρα 🙂
askardamikti
23 Ιουλίου 2008 at 4:50 μμ
Βασιλάκι, τα πράγματα πρέπει να είναι ως εξής:
οι γυναίκες πλανεύτρες γοργόνες, οι άντρες κουρσάροι κι η ζωή μια θάλασσα!
aikaterinitempeli
24 Ιουλίου 2008 at 12:45 πμ
Προτρέπεις, αποτρέποντας Βασίλη. Πολύ ενδιαφέρον… Καλησπέρα σου!
vasilis
24 Ιουλίου 2008 at 11:42 πμ
@ Askar, δεν είσαι μακριά φίλε μου…Οι γυναίκες είναι από μόνες τους μια θάλασσα και μας «ταλαιπωρούν» με τα καμώματά τους
vasilis
24 Ιουλίου 2008 at 11:44 πμ
@ Κατερίνα μου καλημέρα.. Κάπως έτσι το αντιμετώπισα εδώ… Πόσες φόρες έχουμε πληγωθεί από έναν έρωτα, τον έχουμε αρνηθεί και πόσες φορές έχουμε πέσει στην ίδια «τριυμία». Φιλιά πολλά 🙂
Elsa Maxwell
24 Ιουλίου 2008 at 11:44 πμ
Ενδιαφέρουσες εικόνες, ενδιαφέρουσες ιστορίες μέσα απο στίχο. Σας έχω διαβάσει κι αλλού, σωστά? Την καλημέρα μου
vasilis
24 Ιουλίου 2008 at 11:54 πμ
@ Εlsa Maxwell, καλώς ήρθες και εδώ και σε ευχαριστώ. Κατάλαβα πού με έχεις ξαναπετύχει. 😉 Καλημέρα σου και φιλιά
candy's
25 Ιουλίου 2008 at 4:28 μμ
Bασιλακη μου εσυ μεγαλε μου ποητη!! 🙂
Υ.Γ Στα ελατα ειμαι οχι στα πευκα..:(
maria i.
25 Ιουλίου 2008 at 5:57 μμ
συμφωνώ για την διεκδίκηση, καθημερινή έννοια και από τις δύο πλευρές, είναι διαλεκτικό, είναι και φυσικό, και πάει τα πραγματα μπροστά για όλους. απτή απόδειξη, αυτή εδώ η σελίδα. μπράβο σας και σε σένα και στο άλλο μισό σου.θέλει ωριμότητα και πιο πολύ θάρρος, απ΄το να «πηγαίνεις παρακάτω». γιατί υπάρχει πάντα η «αλλη πλευρά», ή άγνωστη του ή της συντρόφου μας. δεν είναι καθόλου κακό να υπάρχει αυτή η αμοιβαία αλληλοκατάκτηση κάθε μέρα. κι αν γράφω εδώ,προσωπικά, είναι γιατί έχω αντιληφθεί ότι αυτό συμβαίνει και λειτουργεί, και έτσι εξηγείται και η προς τα έξω διαχεόμενη καλαισθησία. νά είστε καλά και οι δύο. αλλωστε και τα πορτοκάλια όταν ωριμάζουν γλυκαίνουν, στην αρχή είναι πιο ξινά.
maria i.
25 Ιουλίου 2008 at 5:59 μμ
αλλά ασχετο, αυτό που θα πω, γιατί σ΄ αυτό το μπλόγκ ειδικά, εμφανιζεται στο τετραγωνάκι της υπογραφής στο σχόλιο, μια εικόνα κατι σαν «σιαμαία κότα» ή έλατο με πόδια??? δική σου πρωτοβουλία ή του wordpress?
anamella
26 Ιουλίου 2008 at 8:11 πμ
Καλημέρα Βασίλη
Τα δύσκολα είναι ωραία !!!
Τα εύκολα είναι πλήξη !!!
Όπως λέει και η παροιμία….
΄΄στα δύσκολα σε θέλω κάβουρα ΄΄
Καλό Σ/Κ
freedula
26 Ιουλίου 2008 at 3:03 μμ
Καλημέρα, χαθήκαμε λίγο ε; Αλλά χαίρομαι που σε βρίσκω μέσα στην ποιητική κι ερωτική διάθεση για παιχνίδι, με αντιστάσεις άνευ ορίων και πάντα το όχι και το μη στον έρωτα είναι διεγερτικά.
Μαρία Νικολάου
27 Ιουλίου 2008 at 5:39 μμ
Kαλοκαιρινό..
Οπως του πρέπει..
Καλησπέρα πορτοκαλένιε μου 🙂
vasilis
28 Ιουλίου 2008 at 8:10 πμ
@ Hard Candy μου, χαίρομαι που είσαι καλά και μέσα στα έλατα… Να τα λέμε και πιο συχνά. Φιλιά, καλή εβδομάδα 🙂
vasilis
28 Ιουλίου 2008 at 9:02 πμ
@ Maria i. μου σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Και μ’ αρέσει ο τρόπος που προσέγγισες τους στίχους. Η αλληλοδιεκδίκηση, το «μη δεδομένο», πιστεύω κι εγώ ότι είναι το οξυγόνο ενός έρωτα. Είναι σημαντικό επίσης να μπορείς να έρχεσαι στη θέση του «άλλου μισού», να τον καταλαβαίνεις και στις δύσκολες στιγμές του…
Η wordpress έχει ένα σύστημα που προσάρμοσα στα σχόλια και όταν δεν μπορεί να βγάλει το φυσικό σου άβαταρ (επειδή είσαι εκτός wordpress) να επιλέγει τυχαία ένα δικό της άβαταρ «τερατάκι» το οποίο θα ακολουθεί τα σχόλια σου στο εξής. Πιστεύω να σου άρεσε σαν ιδέα.. Για το μάλλον θυμωμένο τερατάκι «έλατο με πόδια κότας» δεν ξέρω… 🙂 Φιλιά καλημέρα
vasilis
28 Ιουλίου 2008 at 9:06 πμ
@ Αναμέλλα μου σε ευχαριστώ. Τα δύσκολα είναι ωραία γιατί «εξιτάρουν και προκαλούν» τα όρια και τις αντοχές μας. Φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα
vasilis
28 Ιουλίου 2008 at 9:08 πμ
@ Freedula μου, μπήκε το καλοκαιράκι και λίγο χαθήκαμε. Αλλά πάντα βρίσκουμε χρόνο, έτσι; Τα «όχι και τα μη» του έρωτα είναι το αλατοπίπερο της ζωής… Φιλιά πολλά και καλημέρα
vasilis
28 Ιουλίου 2008 at 9:09 πμ
@ Μαρία πορτοκαλένια μου, καλοκαιρινό, καυτό και δροσερό μαζί… Φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα 🙂