Έψαξα ένα μέρος για να γράψω το όνομα του blog μετά από
πρόσκληση του Αντώνιου.
Για το «get a life» βρήκα ένα ακροθαλάσσι για να χάνομαι
στον αφρό της….
Εκεί ανάμεσα…
23
Νοέ.
Flickr Photos
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Get a life 
Βασιλική
23 Νοεμβρίου 2007 at 6:19 μμ
ομορφη η ιδεα σου…
και για τα δυο…
Λήδα
23 Νοεμβρίου 2007 at 6:27 μμ
Έχεις δίκιο τι είμαστε; ένας κόκκος άμμου στο σύμπαν, αρκεί ένα φύσημα και πάει η ζωή μας σβήστηκε. Όσο για το φεγγάρι και τι δεν θα έδινα για μία βόλτα στον πορθμό της Χαλκίδας με Πανσέληνο. Τυχερέ, πήγαινε εσύ για μένα.
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 7:07 μμ
@ Καλό Σαββατοκύριακο Βασιλική σε ευχασριστώ. Πολύ μου αρέσεις έτσι χαμογελαστή στο άβαταρ.
@ Λήδα μου, συμφωνώ. Άμμος είμαστε και νερό. Σήμερα το απόγευμα βγαίνοντας έξω είδα μια ολοστρόγγυλη πανσέληνο …σκέτη μαγεία. 😉
Λήδα
23 Νοεμβρίου 2007 at 7:32 μμ
Θέλω και εγώ βόλτα στο σεληνόφως…
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 7:58 μμ
Ζηλιάρα… Τι να σου κάνω που είμαι αγκαζέ 😉
η ψυχη μου το ξερει
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:10 μμ
Εγώ,πάντως το όνομά σου θα το έγραφα ακριβώς στο κέντρο της σελήνης!
Γιατί η ψυχή σου,εκπέμπει φως..απαλό,τρυφερό,ζεστό…
Καλό βράδυ
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:20 μμ
Καλό σου βράδυ ψυχή μου.Και αφού είσαι η ψυχή μου τα ξέρεις καλύτερα, σε ευχαριατώ 😉
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:23 μμ
To λάτρεψα αυτο το φεγγάρι…
marjá
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:25 μμ
Για φαντάσου όμως… μου ήρθε η ίδια πρόσκληση απ’το πραγματικό μου αδέρφι…και τώρα είπα να σε επισκεφτώ και βλέπω το ίδιο θέμα… Βέβαια, εγώ το ψιλογελοιοποίησα το θέμα :Ρ
Καλά να περνάς Βασίλη!! 🙂
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:39 μμ
Μarja τ΄ουρανού μου, είδες όλα τα αδέλφια σου την ίδια ιδέα είχαν. Πέρασα για λίγο από σένα και γέλασα με το …»αστροπελέκι» Απίθανος τίτλος για μπλογκ. Το δικό σου ποστ θα σχολιαστεί δεόντως στο σπίτι σου . Φιλιά πολλά 😉
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 8:54 μμ
Μαρία ηλιαχτίδα μου, (όλες οι Μαρίες εδώ…) είναι πράγματι πανέμορφο. Και πάλι όμως το σχόλιό σου το δέσμευσε… δε ξέρω γιατί γίνεται, ευτυχώς έχω βάλει τον «ρουφιάνο» και ενημερώνομαι για κάθε καινούργιο. Διάβασα ότι και στης θαλασσινής υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα. Ελπίζω να τελειώσει κάποια στιγμή
Thalassini
23 Νοεμβρίου 2007 at 9:26 μμ
Ομορφα εκεί ε;
Τώρα που ήμουν στη βεράντα, είχα ακριβώς αυτή την εικόνα και εσύ όντως «απέναντι» και ανάμεσα!
Η Μυράνθη σου στέλνει τα φιλιά της 😉
υγ.εχω φτιάξει ένα καλύτερο πιο περιποιημένο
vasilis
23 Νοεμβρίου 2007 at 9:34 μμ
Είναι φανταστική εικόνα θαλασσινό μου αστέρι και να βρίσκεσαι εκεί ανάμεσα στο φεγγάρι και τη θάλασσα τι πιο σαγηνευτικό. Στείλε και το περιποιημένο αλλά αυτό κι έτσι είναι εκπληκτικό, σαν σύλληψη πιο πολύ. Φιλιά πορτοκαλιά 😉
Anna
24 Νοεμβρίου 2007 at 12:15 πμ
Κρίμα! Γιατί αρνήθηκες την δική μου πρόσκληση και δέχτηκες του Αντωνίου!!!
Πολύ όμορφες επιλογές!!!
demon
24 Νοεμβρίου 2007 at 12:17 πμ
Και την ψυχή σου που θα την απλώσεις; Στον ουρανό;!
Καλό Σαββατοκύριακο.
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 2:32 πμ
@ Άννα μου ο Αντώνιος είναι αγαπημένος μου φίλος. Δεν σε αρνήθηκα και το ξέρεις αλλά θες να με πειράζεις κι εσύ 😉
@ demon καλως ήρθες. Την ψυχή μου την απλώνω σε ταράτσες. Σε σεντόνια από κείμενα και σχόλια. Με συντροφιά ή μόνος. Καλό ΣΚ και σε σένα, να ‘σαι καλά που πέρασες.
m00nchild
24 Νοεμβρίου 2007 at 3:48 πμ
Όμορφα, είδικά το animated! Έχει ρυθμό…
Και το φεγγάρι θυμίζει σε εμένα Αύγουστο!
Καλό σ/κ!
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 10:22 πμ
Kαλο ΣΚ m00nchild και σε σένα. Το φεγγάρι είναι αυγουστιάτικο, μεγάλο και ονειρικό…
Μαρία
24 Νοεμβρίου 2007 at 10:24 πμ
Βασίλη μου, δεν περίμενα κάτι λιγότερο ρομαντικό από σένα 🙂 Φιλιά και καλημέρες. Υπέροχες φωτογραφίες 🙂
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 10:34 πμ
Μαρία μου μικρή μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος να χωθώ εκεί ανάμεσα; Μόνιμα όμως και με την κατάλληλη συντροφιά 😉
Mαριλένα
24 Νοεμβρίου 2007 at 11:57 πμ
Ρομαντικέ μου εσύ 🙂
καλό Σαββατοκύριακο να περάσεις 🙂
xxxxx
roadartist
24 Νοεμβρίου 2007 at 12:03 μμ
Πως τα έφτιαξες αυτά?? :))
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 12:40 μμ
@ Καλό ΣΚ κι απο εδώ γλυκειά Μαριλένα μου. Φιλιά πολλά 😉
@ Roaadartist, το πρώτο και σαν αυτό το φτιάχνεις εύκολα αν μπεις στο IMAGECHEF.COM . Το δεύτερο θέλει προσωπική δουλειά με πρόγραμμα ζωγραφικής πάνω σε μια φωτό και να έχεις φαντασία 😉
Αγριο-Κερασο-Ζουζούνα
24 Νοεμβρίου 2007 at 12:40 μμ
Κι αυτός ο ήλιος που λάμπει σήμερα, και φωτίζει καταχαρούμενος και στέλνει αχτίδες με τή λέξη Βασίλης? Λείπει απο εδώ. Ας ανοιξω το παράθυρο να μπεί να ζεστάνει ο τόπος !
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 1:15 μμ
Ζουζούνα μου Καλό μεσημέρι… Έχει πράγματι υπέροχη μέρα κι εδώ κι ένα ήλιο τόσο λαμπρό που σου φτιάχνει τη διάθεση. Δε νομίζω ότι λείπει. Είναι πάντα κάπου εδώ. Ζώντας δυνατά την κάθε στιγμή.
astropeleki
24 Νοεμβρίου 2007 at 1:21 μμ
Πολύ έξυπνο το πρώτο… το κύμα πάντα σβήνει αυτά που γράφουμε στην άμμο. Κράτησα το λινκ που έδωσες για την δημιουργία των .gif γιατί το είχα και γω απορία πως μπορείτε ορισμένοι να φτιάχνετε κινούμενες εικόνες! Και δε νοείτω να μην γνωρίζω και εγώ 😛
Για το δέυτερο δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω εκτός του ότι είναι απλά μαγευτικό, υπέροχο… Έχω μία τρέλα με αυτά τα θέματα. Η Σελήνη που αντανακλάται στην θάλσασσα… Μήπως η θάλασσα συνδέεται άμεσα με τα συναισθήματά σου;
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 1:33 μμ
Καλώς ήρθες αστροπελέκι μου. Μερικές φορές αποζητάμε τη θάλασσα για να χαθούμε. Ξέρεις ότι στην άμμο δεν χτίζεις στέρεα αλλά όταν ζεις την κάθε στιγμή δεν το σκέφτεσαι. Η δεύτερη φωτό είναι φ α ν τ α σ τ ι κ ή . Μου την έκαναν δώρο δεν την έφτιαξα εγώ και μαζί με τη σελήνη απηχεί πράγματι τα συναισθήματά μου και ό,τι με ενθουσιάζει. Χαίρομαι που είσαι στην παρέα μου 😉
thalassinimatia
24 Νοεμβρίου 2007 at 1:46 μμ
Καλημέρα Ηλιε μου!
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 1:56 μμ
Καλημέρα ήλιε καλημέεεερααα. θα τον μεθύσουμε τον ήλιο; Σίγουρα, ναι… 😉 Γράφω ενα κείμενο τώρα που θα σου αρέσει. Δε λεω τίποτα γιατί δεν ξέρω πως θα βγει
Thalassini
24 Νοεμβρίου 2007 at 2:03 μμ
και εγώ γράφω κάτι για την κρήσσα γη και για ήλιους και για το από που κρατάει η σκούφια μας και…θα έχεις πρόσκληση εφόσον βέβαια έχεις χρόνο και όρεξη για τη συνέχεια…
χλωμό να μην μ΄αρέσει
να μην σε αποσπώ όμως άλλο
μαγειρεύω φασολάς και ξέρεις τι βάζουμε μέσα για να νοστιμήσει στο νησί; μια μικρή πορτοκαλόφλουδα
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 2:21 μμ
Το περιμένω με αγωνία να το διαβάσω. Τώρα με αποσπάς λίγο αλλά παίρνω και λίγη από την αύρα σου. Τη χρειάζομαι για να συνεχίσω το κείμενο. Καλό μαγείρεμα… νεκταρίνι μου
renata
24 Νοεμβρίου 2007 at 4:38 μμ
Βασίλη , πολύ όμορφο και τρυφερό σαν κι εσένα! 🙂 Αυτό το φεγγάρι μ’ έστειλε! 😀
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 5:25 μμ
Το φεγγάρι είναι απίθανο πράγματι, καλό σαββατόβραδο 😉 δασκάλα μου
Κάτια
24 Νοεμβρίου 2007 at 6:30 μμ
Τι υπεροχο φεγγάρι…Μόλις γύρισα από την Πρέβεζα και έβλεπα στο δρόμο το φεγγάρι να βγαίνει σιγά σιγά και να φωτίζει τα πάντα γύρω του…Δεν ξέρω..μου φάνηκε σαν υπόσχεση ότι υπάρχει ελπίδα.
Κάτια
vasilis
24 Νοεμβρίου 2007 at 8:18 μμ
Είναι απίστευτο το φεγγάρι αυτές τις μέρες Κάτια. Βγαίνει πολύ νωρίς. Από τις 6.30-7.00 έχει ήδη απλωθεί στον ουαρνό. Έχει και καλές μέρες που κάνουν το φως του ακόμα πιο έντονο.
Γλαρένια
26 Νοεμβρίου 2007 at 1:09 πμ
«Εκεί ανάμεσα..»
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
avra
26 Νοεμβρίου 2007 at 3:50 μμ
πολυ ομορφες και οι δυο ιδεες, ειδικα το πρωτο το ζηλεψα!!!
vasilis
26 Νοεμβρίου 2007 at 5:46 μμ
@ Καλό απόγευμα γλαρένια μου αγκαλιά. Σε ευχαριστώ
@ Το πρώτο νομίζω ότι χαρακτηρίζει κι εσένα Αύρα μου. Μας χαρακτηριζει.
ειρήνη
26 Νοεμβρίου 2007 at 10:48 μμ
πέρασα απλά για μαι καλησπέρα.. το «νέο» θα το απολαύσω αύριο… δε θέλω να το χαλάσω με μια απλά καλησπέρα… γιατί είμαι σίγουρη ότι θα είναι υπέροχο… όπως ό,τι μας έχεις «χαρίσει»απλόχερα εδώ μέσα…καλό βράδυ…
prasinoliker
27 Νοεμβρίου 2007 at 1:13 πμ
Στο ωραιοτερο σημειο.Σεληνη και θαλασσα.Το μπλε ενωνεται με το μπλε.
Μας μαγευει η εικονα .
vasilis
27 Νοεμβρίου 2007 at 4:31 μμ
@ Ειρήνη μου το επόμενο ποστ είναι πραγματικά όμορφο και δυνατό. Να είσαι καλά Καλό απόγευμα
@ Λικεράκι μου ακριβώς εκεί θα θελα να μαι. Όσο κοιτώ την εικόνα και με το όνομά μου μέσα τόσο μγευομαι κι εγώ. Και να σκεφτείς ότι δεν την έκανε εγώ αλλά μου τη χάρισεμια φιλη που με ξέρει φαίνεται καλά. Καλό απόγευμα
Ραδιοκέφαλη
29 Νοεμβρίου 2007 at 11:05 πμ
Πολύ όμορφο Βασίλη. Μου άρεσε περισσότερο η πρώτη εικόνα (για το blog), εμπνευσμένη κυριολεκτικά. Η δεύτερη με μελαγχόλησε, ειδικά σήμερα που δεν είναι και καλή μέρα (συναισθηματικά).. Την καλημέρα μου..
Τhalassini
11 Ιανουαρίου 2008 at 9:17 πμ
Kαλημέρα γλυκειά Δον Θαλασσινέ μου !